Την τελευταία συνάντηση της Λέσχης μας πριν την νέα χρονιά την πραγματοποιήσαμε την Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου, στην τραπεζαρία του Morley House, πραγματώνοντας για ακόμη μία φορά μεταξύ καφέ και άλλων γλυκισμάτων – αν και εκπρόθεσμα – το έθιμο της Βαρβάρας, το παραδοσιακό γλύκισμα με τη μυρωδιά της κανέλας να μας συνοδεύει νοσταλγικά.
Το βιβλίο που είχαμε διαλέξει “Τον καιρό του Θεού”, με θέματα δύσκολα και χρονίζοντα προκάλεσε μία έντονη συζήτηση με ενδιαφέρουσες απόψεις καθώς η αριστοτεχνική πέννα του Sebastian Barry μας ξεναγεί μέσα από τα σπαράγματα ενός μνησιπήμονος πόνου του ήρωα στις ατραπούς της απώλειας, της μνήμης και της διαχείρισης των αναμνήσεων, του γήρατος και πώς αυτό ορίζεται ή οριοθετείται, της πίστης ή της έλλειψης της, στην έννοια του καιρού και κατά πόσο εφήμερος ή διαρκής είναι, στο κατά πόσο η εκδίκηση περιλαμβάνει δίκη ή κατά πόσο η αλήθεια αίρει και ενίοτε επιβάλλει την λήθη, στην σιωπηλή αλλά αδυσώπητη δικτατορία της εκκρεμότητας.
Ένας ακόμη ενιαυτός έφθασε στο τέλος του. Σύμφωνα με το διεθνούς κύρους λεξικό Cambridge, η λέξη που απασχόλησε περισσότερους χρήστες αυτή την χρονιά ήταν η λέξη «manifest», δηλαδή το προφανές, το ξεκάθαρο, το έκδηλο, το δηλωτικό, η τάση του να εκδηλώνομαι.
Στο νέο αυτό έτος που ανατέλλει, ας βρούμε την ισορροπία μεταξύ της έκφρασης οριοθέτησης του ευγενικού και του έκδηλου, του προσωπικού και του δηλωτικού μην λησμονώντας αυτό που έγραψε ο μέγας Καζαντζάκης στο βιβλίο του «Ο Ανήφορος» ότι «ο τύπος είναι το πρόσωπο της ουσίας». Είθε λοιπόν για έναν τύπο μακριά από την ισοπέδωση, αρωγό στην τήρηση των προσχημάτων, θριαμβευτή των θεσμών επί της ανούσιας οικειότητος – και όλα αυτά ξεκάθαρα, έκδηλα, δηλωτικά.
Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα και είθε ο Νέος Χρόνος να είναι γεμάτος χαρά, πληρότητα, ενσυναίσθηση, ενδιαφέρουσες αναγνώσεις και καρποφόρες ανταλλαγές απόψεων και να καταστεί συναρπαστικά ελπιδοφόρος.
Φιλικά,
Ανδρομάχη Καρανίκα – Δημητριάδου,
Συντονίστρια
Post a comment