«Μα και εμείς δεν θα αργήσουμε να πεθάνουμε και τότε καμία θύμηση από εκείνους τους πέντε δεν θα απομείνει εδώ στη γη. Η δική μας μνήμη θα μείνει αγαπητή για ένα διάστημα και έπειτα θα μας ξεχάσουν. Μα θα έχει αρκέσει η αγάπη. Όλοι οι αναπαλμοί της αγάπης ξαναγυρίζουν στην αγάπη που τους γέννησε. Η αγάπη δεν έχει ανάγκη από θύμηση. Υπάρχει μία χώρα των ζωντανών και μία των πεθαμένων και το γεφύρι ανάμεσά τους είναι η αγάπη. Το μόνο που επιζεί το μόνο νόημα». – «Το γεφύρι του Σαν Λουϊς Ρε» – Thornton Wilder
Μέσα στα πλαίσια εξωστρέφειας της Λέσχης Ανάγνωσης Σ Α Α Κ, η τελευταία συνάντηση των μελών έγινε στη Ρωμαϊκή αγορά, σε ένα αρχιτεκτονικό κόσμημα που χρονολογείται από το 1926 και ανακαινίστηκε πρόσφατα με απόλυτο σεβασμό στην ιστορία του αλλά και την αισθητική των αρχικών ιδιοκτητών του. Στο «Gatto Perso Luxury Studios and Apartments» μας υποδέχθηκε η κα. Αγγελική Παναγιωτίδου Πράπα, εικαστικός, με σειρά εκθέσεων τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό και μας μίλησε για την ιστορία του κτιρίου, για τον έμπορο που το έκτισε το 1926 για τις τρεις του κόρες και πως πουλήθηκε – κατά σύμπτωση (;) – ξανά σε έναν πατέρα, το σύζυγό της, για τις τρεις τους κόρες. Η ξενάγησή μας στο χώρο μας αποκάλυψε δεκαεπτά καταπληκτικά ψηλοτάβανα διαμερίσματα που σε εντυπωσιάζουν με τα αυθεντικά έργα τέχνης, με τις ρομαντικές και vintage λεπτομέρειές τους. Είναι μοιρασμένα στους τρεις ορόφους του κτιρίου και λειτουργούν σαν άνετες κατοικίες, αφού καθένα περιλαμβάνει υπνοδωμάτιο, καθιστικό, κουζίνα με όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό, μαρμάρινο μπάνιο και αυτόνομη θέρμανση. Μέσα στα πλαίσια συγκερασμού των τεχνών, η κα. Παναγιωτίδου – Πράπα με μία ομάδα ικανών συνεργατών διοργανώνει διάφορες συγκεντρώσεις καλλιτεχνικής φύσεως που περιλαμβάνουν άλλοτε μουσικά δρώμενα και άλλοτε μαθήματα καλλιγραφίας ή και κέντημα.
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος η τελευταία συνάντησή μας ήταν αφιερωμένη σε ένα φιλανθρωπικό σωματείο της πόλης μας. Είχαμε την χαρά και την τιμή να μας μιλήσει για την μακρά ιστορία του «Ασύλου του Παιδιού», η κα. Ανδρομάχη Τζιβρά – Ωρολογά, Γραμματεύς του Δ.Σ. Το συγκεκριμένο σωματείο ιδρύθηκε το 1919 από μία ομάδα κυριών της πόλης μας, με σκοπό και στόχο να στηρίξει τη χαμηλόμισθη εργαζόμενη μητέρα. Λειτουργούσε τότε, εκτός από βρεφοκομείο, νηπιαγωγείο και Δημοτικό σχολείο, την πρώτη μαιευτική κλινική στη Θεσσαλονίκη, εξωτερικά ιατρεία, παιδοχειρουργική κλινική, οδοντιατρείο, φαρμακείο, Σχολή Βρεφονηπιοκόμων.Από το 1973, μετά την εδραίωση των ιατρικών και πανεπιστημιακών δομών, έχει επικεντρώσει τη λειτουργία του σε θέματα εκπαίδευσης. Λειτουργεί Βρεφονηπιακό, Παιδικό Σταθμό και Νηπιαγωγείο στο κέντρο της πόλης και Νηπιακό Σταθμό, Νηπιαγωγείο και Δημοτικό Σχολείο στη Θέρμη Θεσσαλονίκης. Συνολικά διαπαιδαγωγεί, εκπαιδεύει, στηρίζει και σιτίζει με τέσσερα γεύματα την ημέρα 550 περίπου παιδιά, ηλικίας 2 μηνών έως 12 ετών, 11 μήνες το χρόνο από τις 6:30 έως τις 17:00. Τα παιδιά ανήκουν κυρίως σε οικογένειες χαμηλόμισθων εργαζομένων γονέων, μονογονεϊκές και πολύτεκνες οικογένειες, οικογένειες με σοβαρά προβλήματα υγείας ή και σοβαρά προβλήματα διαβίωσης και οικογένειες οικονομικών μεταναστών. Το «Άσυλο του Παιδιού» έχει βραβευτεί από την Ακαδημία Αθηνών για το Παιδαγωγικό του Πρόγραμμα.
Το μέλος της Λέσχης μας, κα. Βίκυ Κερτεμελίδου, ∆ρ. Αρχιτέκτων Ε.Μ.Π., μουσειολόγος λειτούργησε επικουρικά πληροφορώντας μας για την μακραίωνη και σημαντική παρουσία του γυναικείου κινήματος διεθνώς αλλά και της πόλης μας. Στην Θεσσαλονίκη, το πρώτο γυναικείο σωματείο ιδρύεται το 1883 «η Φιλόπτωχος Αδελφότητα Κυριών» ενώ στην οργανωμένη φιλανθρωπική δραστηριότητα μετά την απελευθέρωση από τον Οθωμανικό ζυγό το 1912 και λίγο πριν και μετά τη Μικρασιατική καταστροφή συνδράμουν και άλλα γυναικεία φιλανθρωπικά σωματεία. Η «Μέριμνα του Παιδιού», ιδρύεται το 1921 όπως και το Σωματείο Δεσποινίδων «Η Μέλισσα». Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς αλλά και σε αυτές τις ευνοϊκές συνθήκες για τη γυναικεία φιλανθρωπική δραστηριότητα ανασυστήνεται στη Θεσσαλονίκη το 1923 η «Αδελφότης των Κυριών Τραπεζούντος» έχοντας πλέον την ονομασία «Μέριμνα Ποντίων Κυριών».
Ανάμεσα στα νόστιμα κεράσματα της κας. Παναγιωτίδου – Πράπα, στην ατμοσφαιρική σοφίτα του κτιρίου, στις ενδιαφέρουσες πληροφορίες των σωματείων της πόλης μας αλλά και των δράσεων των γυναικείων σωματείων ήρθε να προστεθεί και η συζήτηση μας, για ένα διαμάντι της παγκόσμιας λογοτεχνίας «Το γεφύρι του Σαν Λουϊς Ρε» του Thornton Wilder, έργο για το οποίο τιμήθηκε μεταξύ άλλων και με το Πούλιτζερ λογοτεχνίας το 1926.
Ο κύκλος της ζωής, η στιγμή και η διάρκεια, το ατέρμονο των προσδοκιών, ο τροχιά της αγάπης και πώς αυτή νοείται από τον καθένα μας ξεχωριστά, οι δράσεις μας και οι αντιδράσεις μας ακολουθώντας το μίτο της ζωής μας ήταν μόνον λίγα από τα θέματα που συζητήθηκαν εκτενώς από τα μέλη μας, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Με περισσή χαρά για όλη αυτή την αναγνωστική περιήγηση του χειμώνα που μας πέρασε, την γνωριμία μας με καινούργιους συγγραφείς, την επαναπροσέγγιση παλαιοτέρων και την προσμονή αυτών που έρχονται, αποχαιρετιστήκαμε με την υπόσχεση το φθινόπωρο να μας βρει με την ίδια ζέση για το βιβλίο, την ανταλλαγή απόψεων, διάθεση για καινούργια πράγματα, εναγκαλισμό για κάθε καινούργιο που έρχεται να προστεθεί στη φαρέτρα μας.
«Το χελιδόνι του παραμυθιού μια φορά κάθε χίλια χρόνια κουβαλούσε ένα σπειρί σιτάρι, ελπίζοντας πώς θα κατορθώσει να υψώσει ένα βουνό για να φτάσει το φεγγάρι. Τέτοιοι άνθρωποι αναφαίνονται σε κάθε εποχή. Επιμένουν να κουβαλούν το σπειρί τους το σιτάρι και αντλούν ένα είδος ικανοποίησης από τα σκώμματα των άλλων. «Τι αλλόκοτα που φέρνονται» – «Το γεφύρι του Σαν Λουϊς Ρε» – Thornton Wilder
Καλό καλοκαίρι!
Ανδρομάχη Καρανίκα – Δημητριάδου,
Συντονίστρια – απόφοιτος 1980
