1. «Τη νύχτα όλα τα αίματα είναι μαύρα», David Diop, εκδόσεις ΠΟΛΙΣ
Πρόκειται για ένα παράδοξο μυθιστόρημα για τη φιλία, την βαρβαρότητα του πολέμου, την αμφισβήτηση της ταυτότητας και της στρατιωτικής υπακοής, τις αμφιβολίες για τη νομιμότητα των εγκλημάτων, αλλά και τις διάφορες μορφές εξέγερσης.
2. «Αναμνήσεις ενός αντισημίτη», Γκρέγκορ φον Ρέτσορι, εκδόσεις ΔΩΜΑ
Ένα μυθιστόρημα σε πέντε ιστορίες με τον αντισημιτισμό συνδετικό στοιχείο και των πέντε, πριν γίνει πολιτική σκοπιμότητα και πολιτική αγυρτεία, πριν γίνει ιδέα, φανατισμός και ολοκαύτωμα.
3. «Ο Τσίπερ και ο πατέρας του», Γιόσεφ Ροτ, εκδόσεις Ροές
Χαρακτηριστικό δείγμα της προηγούμενης γενιάς, που ξόδεψε μεγάλο μέρος της ενέργειάς της για να αναρριχηθεί από τη θέση του προλετάριου σε εκείνη του (μικρο)αστού. Προάγγελος των μεγάλων μυθιστορημάτων του Ροτ που ακολούθησαν, προϊδεάζει τον αναγνώστη για την εξέχουσα τέχνη του συγγραφέα να πλάθει χαρακτήρες που εκφράζουν μια ολόκληρη εποχή, πριν και μετά τον Α! Παγκόσμιο Πόλεμο.
4. «Ζωή, Οδηγίες χρήσεωςς» Ζώρζ Περέκ, Εκδόσεις Ύψιλον
Πρόκειται για ένα παζλ των ιστοριών όλων των ανθρώπων που πέρασαν από την πολυκατοικία στον αριθμό 11 της οδού Σιμόν-Κρυμπελιέ, από το 1833 έως το 1975. Ο Περέκ ενώνει τα κομμάτια του παζλ για να δημιουργήσει ένα μοναδικό σύνολο, μια ολοκληρωμένη εικόνα, που δεν είναι άλλη από την εικόνα της ζωής.
5. «Το Κουτσό», Χούλιο Κορτάσαρ, εκδόσεις ΟΠΕΡΑ
Αυτό το μικρό κείμενο είναι με τον τρόπο του πολλά κείμενα μαζί.Ένα κιβώτιο μνήμης, ένα «οντολογικό μπούμερανγκ», μια ιστορία αγάπης, ένα δελεαστικό night-club ιδεών.
6. «Οδηγίες για οικιακές βοηθούς», Λουτσία Μπερλίν, εκδόσεις ΣΤΕΡΕΩΜΑ
Περιλαμβάνει μικρά αφηγήματα της θρυλικής διηγηματογράφου με ηρωίδες γυναίκες που καλούνται να τα βγάλουν πέρα μόνες στη ζωή. Μέσα από τα διηγήματα της Μπερλίν αναδύεται ένας κόσμος σε ασταμάτητη κίνηση, οδυνηρός και συνάμα ηδονικός. Η συγγραφέας κάνει θαύματα με υλικό την ασήμαντη καθημερινότητα.
7. «ΠΡΟΛΕΤΕΡΚΑ», της Φλερ Γιάγκι, εκδόσεις ΑΓΡΑ
Βραβευμένο μυθιστόρημα που ξεχωρίζει. Προκειται για την αφήγηση ενός ταξιδιού μύησης στη ζωή, που αναδύεται στη μνήμη σαν μια περιπλάνηση στη χώρα των νεκρών, γραμμένη σε μια αυστηρή νευρώδη πρόζα, που επιβεβαιώνει τη μοναδική θέση της Γιάγκι στο τοπίο της σύγχρονης ιταλικής λογοτεχνίας.
8. «Οδοιπορικό Θεσσαλονίκης», του Σάκη Σερέφα, εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
Ένα λοξό οδοιπορικό της Θεσσαλονίκης, με διαδρομές και στάσεις στην αφανή ιστορία της πόλης.
Γιατί λείπουν τα δάχτυλα από τα αγάλματα της οδού Φράγκων; Σε ποιο ξενοδοχείο έμενε η Γερμανίδα κατάσκοπος; Σε ποιον δρόμο της πόλης οι άνθρωποι προσκυνούσαν τους αγίους που ζωγραφίζονταν στα τζάμια των σπιτιών; Ποιο είναι το πιο κολασμένο στρατόπεδο της πόλης;
Σας ευχόμαστε καλές αναγνώσεις!!