«Να μην ζήσουμε εξ ολοκλήρου τη ζωή μας σαν πεθαμένοι»
Με αυτή την διαπίστωση / προτροπή και πολλά άλλα θέματα που τέθηκαν, την Κυριακή 12 Μαϊου 2024, από το βιβλίο του Μιχ. Αλμπάτη «Και οι νεκροί ας θάψουν τους νεκρούς τους» τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης Σ Α Α Κ συζήτησαν, έχοντας άλλοτε προκλητική και άλλοτε διερευνητική οπτική επάνω σε ποικίλα ερωτηματικά και θέσεις.
Τι είναι η ζωή, τι είναι ο θάνατος και γιατί είναι τόσο κοντά ή και τόσο μακριά; Πόσο συχνά αναλογιζόμαστε τη διαρκή μας ακροβασία ανάμεσα τους; Η ψυχή υπάρχει και μετά το τέλος; Πώς ορίζεται η αρχή και πώς το τέλος; Πότε ανοίγουμε τα παράθυρά μας να αντικρίσουμε κατάματα τους φόβους αλλά και τις πιο βαθιές μας επιθυμίες; Μήπως είμαστε όλοι σε μια λανθάνουσα κατάσταση – και όπως έλεγε ο φίλτατος και πρόσφατα εκλιπών Paul Auster : Θαρρείς ότι αυτό δεν θα σου συμβεί ποτέ, ότι δεν μπορεί να συμβεί σε εσένα, ότι είσαι το μοναδικό άτομο στον κόσμο στο οποίο τίποτε από αυτά τα πράγματα δεν θα συμβεί ποτέ”.
Mε μια πολύ ρωμαλέα Ελληνική γλώσσα, και με ένα διττό κείμενο ηθογραφίας της Ελληνικής επαρχίας του 1950 (ευχάριστο στην ανάγνωση αλλά με ισχυρή τοποθέτηση στον προβληματισμό) ο συγγραφέας έχει τη δύναμη να μετατρέπει κάτι τόσο παλιό σε κάτι τόσο καινούργιο, χωρίς ίχνος γκρίνιας ή νοσταλγίας, σε έναν ύμνο στο παρόν. Επιλέγει για ακόμη μία φορά να θέσει ερωτήματα που συνήθως αποφεύγουμε. Σε αυτήν την περίοδο της ακραίας εξατομίκευσης και εφήμερης απόλαυσης, που η ζωή παίρνει συνεχώς παράταση με όλων των ειδών τις τεχνικές, που συντελούνται ριζικές αλλαγές στην ιδέα του θανάτου που επηρεάζουν ακόμα και την ίδια τη δομή της κοινωνίας, σκύβει επάνω από διάφορα θέματα ζωής και θανάτου, ψυχής, σώματος, αρχής και τέλους, και μας προτρέπει / παρασύρει όχι για να βρούμε σωστές απαντήσεις, αλλά για να αφεθούμε στο άγνωστο και στον συνειρμό, να απενοχοποιήσουμε τον φόβο και ενώνοντας τον με τα όνειρα και τις μύχιες σκέψεις μας να επιστρέψουμε τον θάνατο στην αναγκαία θέση του: μέσα στη ζωή.
«..Όσοι αγαπιούνται πραγματικά δεν χρειάζονται διερμηνέα, ακόμη και με το ποτάμι του θανάτου ανάμεσις τους μπορούν να ακούσουν ο ένας τον άλλο, από την αντίπερα όχθη, γιατί η γλώσσα τους δεν είναι γλώσσα ήχου»
Το Σάββατο 25 Μαϊου 2024, στις 11:00 η Λέσχη Ανάγνωσης Σ Α Α Κ προσκαλεί φίλους και γνωστούς σε ομαδική ξενάγηση στη έκθεση «Dali – Cybernetics the immense experience στη Θεσσαλονίκη – ταξίδι στο μυαλό μιάς ιδιοφυϊας».
Η επόμενη συνάντηση μας, που θα είναι και η τελευταία του έτους, ορίστηκε για την Τετάρτη 12 Ιουνίου, με το βιβλίο του Thornton Wilder – Pulitzer 1935 «Το γεφύρι του Σαν Λουϊς Ρε». Στα πλαίσια εξωστρέφειας της Λέσχης μας, σε ένα θεσμό γνωριμίας με τα φιλανθρωπικά σωματεία της πόλης μας που εγκαινιάστηκε πέρισυ και συνεχίζεται με αμείωτο ενδιαφέρον και φέτος, η συνάντησή μας θα πραγματοποιηθεί στο ξενοδοχείο «Gatto Perso Luxury Studios & Apartments», Μητσαίων αρ. 10, κατασκευής 1926, πρόσφατα ανακαινισμένο με απόλυτο σεβασμό στον αρχικό σχεδιασμό του κτιρίου.
Υπεύθυνη του ξενοδοχείου που θα είναι και η οικοδέσποινά μας θα είναι η κα. Αγγέλικα Πράπα – Παναγιωτίδου, εικαστικός, με σειρά εκθέσεων τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό και θα δούμε πολλά από τα έργα της, σε ένα συνδυασμό λογοτεχνικής και εικαστικής εμπειρίας. Για το φιλανθρωπικό σωματείο της πόλης μας, «Το Άσυλο του παιδιού», το οποίο θα στηρίξουμε φέτος θα μας μιλήσουν τόσο το μέλος μας, κα. Βίκυ Κερτεμελίδου όσο και ένα μέλος του Δ.Σ. του συγκεκριμένου ευαγούς ιδρύματος.
Τα μέλης της Λέσχης Ανάγνωσης Σ Α Α Κ κλείνοντας τον κύκλο αυτό του 17ου χρόνου λειτουργίας της, μένει στα λόγια του συγγραφέα : «…Γέρικη είναι η ψυχή που αντί να πεινά, τρέφεται με αναμνήσεις».
Ανδρομάχη Καρανίκα – Δημητριάδου,
Συντονίστρια – απόφοιτος 1980