Καθημερινά ακούμε πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση που βιώνουμε κυρίως σε ό,τι αφορά την πιο «ευάλωτη» ομάδα του πληθυσμού, τους ηλικιωμένους. Η επιδημία έχει ανατρέψει την καθημερινότητα και την ρουτίνα όλων μας αλλά και των μεγαλύτερων ηλικιών. Παρόλα αυτά, οι περισσότεροι από εμάς αντιλαμβανόμενοι τον κίνδυνο και το φόβο εξάπλωσης του ιού, τηρούμε ευλαβικά τις οδηγίες που μας έχουν δοθεί. Πόσο εύκολο είναι όμως να κατανοήσουν οι μεγαλύτεροι (γονείς, παππούδες, γιαγιάδες) ότι είναι απολύτως απαραίτητο να προσέχουν και οι ίδιοι;
Οι ηλικιωμένοι, όπως και άτομα μικρότερης ηλικίας «αγαπούν» τη ρουτίνα και παρουσιάζουν αλλαγές στα συναισθήματά τους και τη συμπεριφορά τους όταν χρειάζεται να έρθουν αντιμέτωποι με οποιαδήποτε αλλαγή τους «ξεβολεύει» από όσα έχουν μάθει να κάνουν κάθε μέρα. Αυτό συμβαίνει επειδή η ρουτίνα τους προσδίδει ηρεμία, ασφάλεια και έλλειψη άγχους, στις περισσότερες περιπτώσεις. Από την άλλη, ο εγκλεισμός όντας κάτι πρωτόγνωρο και άγνωστο, φέρνει στην επιφάνεια φοβίες, άγχος, μοναξιά, αβεβαιότητα και ως αποτέλεσμα δυσκολία προσαρμογής στην πλέον «προσωρινή» και διαφορετική ζωή.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, λοιπόν, χρειάζεται υπομονή και η κατάλληλη βοήθεια από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας προς αυτή την τόσο «ευαίσθητη» ομάδα. Καθοδήγηση και στήριξη μπορεί να υπάρχει ακόμα και αν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας δεν συγκατοικούν με τον ηλικιωμένο. Αρχικά, καλό θα είναι να διασφαλιστεί ότι ο ηλικιωμένος έχει καταλάβει το πόσο σημαντικό είναι να υπάρχει κοινωνική απόσταση (όχι συνωστισμός σε σούπερ μάρκετ, καφενεία κτλ.) από όλους στην περίοδο της πανδημίας. Παρόλα αυτά, η κοινωνική απόσταση δεν συνεπάγεται τη μοναξιά. Ο φροντιστής καλό θα είναι να πραγματοποιεί τακτικές επισκέψεις στον ηλικιωμένο, τηρώντας πάντα όλα τα μέτρα ασφαλείας τόσο για τον ίδιο αλλά και για τον ηλικιωμένο. Οι μεγαλύτεροι άνθρωποι χρειάζονται ενθάρρυνση έτσι ώστε να «τηρούν» τις αγαπημένες τους συνήθειες, όπως να επικοινωνούν τηλεφωνικά με συγγενείς και φίλους, να παρακολουθούν μέσω της τηλεόρασης προγράμματα που τους ευχαριστούν, ακόμα και να διαβάσουν ένα βιβλίο. Είναι πολύ σημαντικό να καταφέρουν να κρατήσουν οτιδήποτε θετικό έκαναν πάντα κατά την διάρκεια της ημέρας. Επίσης είναι μια καλή ευκαιρία να γεμίσουν τον χρόνο τους ξεκινώντας ένα καινούριο χόμπι (π.χ. πλέξιμο).
Φροντίζουμε, αγαπάμε, ακούμε, εμψυχώνουμε και επικοινωνούμε με τους μεγαλύτερης ηλικίας ανθρώπους, τονίζοντας όλα αυτά που θα μπορούν να κάνουν μετά το τέλος της πανδημίας έχοντας τηρήσει πιστά όλο αυτό τον καιρό τα μέτρα προστασίας.
Προσέχουμε τον εαυτό μας, προσέχουμε αυτούς που αγαπάμε, μένουμε σπίτι δημιουργώντας όμορφες οικογενειακές εικόνες για την επόμενη μέρα.
 | Από την Φωτεινή Καμπουρίδου ‘00 Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας & Επαγγελματικού Προσανατολισμού |