Από την Ελένη Σαραντινού ‘87
Master Coach – NLP & Leadership Trainer
Ανακατωσούρα, πόνος, στεναχώρια, απώλειες ζωής. Πώς να μην μας αγγίξουν όλους τα γεγονότα αυτής της χρονιάς, πώς να μη μπούμε στη θέση του καθενός που υπέφερε και πλήγηκε από την πανδημία φέτος; Και πώς να μην υπάρχει φόβος και αγωνία για κάτι τόσο άγνωστο και απρόβλεπτο;
Το 2020 έφερε μαζί του μία απειλή κοινή και αόρατη. Δεν υπάρχει όπλο, κλέφτης να τρέξεις μακριά του. Ο ιός μπορεί να είναι παντού και η αίσθηση έλλειψης ελέγχου και προστασίας μοιάζει αφόρητη.
Απο την άλλη, γνωρίζουμε καλά ότι τα πάντα μπορούν να ανατραπούν οποιαδήποτε στιγμή και ο απόλυτος έλεγχος στη ζωή δεν υφίσταται. Άνθρωποι γεννιούνται και πεθαίνουν κάθε μέρα, οι ζωές μας αλλάζουν σε δευτερόλεπτα, τις πιο πολλές φορές εκεί που δεν το περιμένουμε. Όλοι μας θυμώνουμε κάποιες φορές όταν τα πράγματα δε πηγαίνουν όπως τα θέλουμε… και από την άλλη ξέρουμε καλά πως είναι ότι πιο φυσιολογικό. Έτσι είναι η ζωή με τους κύκλους της. Η γη γυρνάει και οι πλανήτες συνεχίζουν την πορεία τους… και να νομίζουμε εμείς ότι κάπου έγινε λάθος ή να αρχίζουμε τις κατηγόριες δεξιά και αριστερά… αξίζει σίγουρα πρώτα ένας αυτοστοχασμός.
Είναι ο ιός απλά ένα άκρως ατυχές γεγονός ή κρύβει σημαντικό μήνυμα της φύσης; Ό,τι και να πιστεύουμε, γινόμαστε πιο δυνατοί όταν εστιάσουμε στην αποδοχή της πραγματικότητας. Δεν είναι η κάθε αναποδιά ένα μάθημα να αλλάξουμε και πάλι κάτι στη σκέψη και συμπεριφορά μας και μία ευκαιρία να χτίσουμε περισσότερες «γέφυρες» κατανόησης, συμπαράστασης και σύνδεσης μεταξύ μας;
Αυτή η πανδημία δε θα είναι ούτε η τελευταία ούτε η μεγαλύτερη πρόκληση που θα περάσουμε. Οι αλλαγές όμως στη ζωή μας στο να γίνουμε εμείς «καλύτεροι» και «πιο ευέλικτοι» θα παίξουν καταλυτικό ρόλο στο μέλλον μας. Είναι μια ωραία ώρα για αναθεώρηση των πραγμάτων, για αλλαγές.
Μπορούμε να φροντίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας; Το ανοσοποιητικό μας και το ψυχολογικό μας; Να βελτιώσουμε τη σχέση μας με τον εαυτό μας και να επενδύσουμε σε χρόνο και ενέργεια για υψηλότερη αυτοεκτίμηση και συναισθηματική νουμοσύνη;
Μπορούμε να έρθουμε πιο κοντά σε αυτούς που αγαπάμε; Να τους δώσουμε ποιοτικό χρόνο, να είμαστε πιο παρόντες στη δική μας ζωή και στη δική τους; Να οργανώσουμε πιο επικοδομητικά τη ρουτίνα μας και να σταθούμε λιγάκι παραπάνω σε τρόπους συνεισφοράς; Πώς μπορώ να βοηθήσω το σώμα μου και πώς μπορώ να προσφέρω παραπάνω στους άλλους;
Μπορούμε να σταματήσουμε να τρέχουμε και να σταθούμε λιγάκι να αναλογιστούμε τι πραγματικά θέλουμε; Να ξεκουραστούμε απο τη συνεχή βιασύνη; Να στρέψουμε την προσοχή μας στα σημαντικά για εμάς; Να βρούμε το κουράγιο μας και να αναπτύξουμε κι άλλο την ενσυναίσθηση, την εγκράτεια; Να τολμήσουμε να οραματιστούμε μια πιο όμορφη πραγματικότητα απο την τωρινή; Να συμβάλλουμε με όποιο τρόπο μπορούμε στην πρόοδο της κοινότητάς μας και στην προστασία του οξυγόνου που αναπνέουμε;
Αυτές οι ευκαιρίες είναι ακόμα εδώ και, αν κάτι μπορούμε να κάνουμε, είναι να τις αρπάξουμε με δύο χέρια και να αντισταθούμε στον πανικό και την απελπισία. Οι πράξεις μας, όχι η απραξία, η απόγνωση και η αναβλητικότητα, θα είναι αυτές που θα κάνουν τη διαφορά και θα μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε και αυτή την δοκιμασία.
Ο ιός θα περάσει. Πώς θα μας βρεί όμως την επόμενη μέρα; Ηττημένους και αποδυναμωμένους ή έχοντας κάνει την υπέρβαση, έχοντας δείξει ψυχικό σθένος και ενότητα; H επιλογή είναι δική μας. Αποτελέσματα ή δικαιολογίες; ‘Οταν έχουμε αποτελέσματα, δεν υπάρχει χώρος για δικαιολογίες, αυτά τα δύο σπάνια συνυπάρχουν.
Είμαστε σήμερα σε ένα ακόμα σταυροδρόμι και γράφουμε και πάλι ιστορία. Aν κάνουμε τα ίδια, θα έχουμε… μία από τα ίδια. Όταν κάνουμε το άβολο, όμως, πιο βολικό, θα αναστηθούμε, θα θεραπευτούμε όχι μόνο σωματικά αλλά και συναισθηματικά, πνευματικά και κοινωνικά. Θα ξεφύγουμε απο αλυσίδες που μας κρατάν κολλημένους στο κατεστημένο του μυαλού μας.
Οι περιστάσεις φωνάζουν για καινοτομίες, για άλλες καινούριες συμπεριφορές. Ας υποσχεθούμε ότι θα «ψηλώσουμε» όσο χρειάζεται και παραπάνω –η καλύτερη απάντηση στο σκοτάδι είναι το φώς!