Εμείς, οι απόφοιτοι, ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ…
Στη δύσκολη συγκυρία που βιώνουμε, με τα σχολεία κλειστά και την τιτάνια προσπάθεια της τηλεκπαίδευσης σε λειτουργία, οι απόφοιτοι του ΑΝΑΤΟΛΙΑ, συνδεμένοι στον συνεκτικό ιστό που παραμένει ενεργός στην καρδιά μας σε όποιο μέρος της γης και να βρισκόμαστε, θυμόμαστε ο καθένας μας τις ξεχωριστές στιγμές που ζήσαμε στο Σχολείο μας και αποτυπώνουμε τις αναμνήσεις μας με συνδετικό κρίκο τον Σύλλογο Αποφοίτων του Αμερικανικού Κολλεγίου Ανατόλια.Συνδεθείτε κι εσείς στην αλυσίδα των αποφοίτων του Ανατόλια! Στείλτε μας (saak@saak.gr) τις πιο ζωηρές αναμνήσεις από τα μαθητικά σας χρόνια, γράψτε το έτος αποφοίτησης και την ιδιότητά σας και επισυνάψτε μια φωτογραφία σας.
Δημήτρης Πανδούλας ‘61
Πειραματικός Φυσικός Υψηλών Ενεργειών
Πρώτα από όλα θυμάμαι τους συμμαθητές μου και κάποιους από τους καθηγητές μου. Η αδελφική φιλία που σχηματίσαμε με άλλους έξι συμμαθητές μου -εκ των οποίων ο ένας, δυστυχώς, δεν είναι στη ζωή- είναι από τα πιο σημαντικά στοιχεία της ζωής μου. Μπορεί να ζούμε σε διαφορετικά μέρη του κόσμου και να μη συναντιόμαστε συχνά, αλλά πάντα νιώθουμε ότι καθένας μας είναι εκεί για τους υπόλοιπους. Αυτό είναι πράγματι ένα δώρο ζωής. Είμασταν μια τάξη ιδιαίτερα συνδεδεμένη, συμμαθητές και συμμαθήτριες, και συναντιόμαστε συχνά στα reunion αλλά και σε άλλες, αυθόρμητες, συναντήσεις.
Κάποιοι καθηγητές είχαν σημαντικό ρόλο στη ζωή μου, όχι μόνο για τη διδασκαλία τους αλλά και για τις αξίες της αξιοπρέπειας και ακεραιότητας που μας μετέδωσαν. Θυμάμαι τον ιστορικό και φιλόλογο Νίκο Παπαχατζή, του οποίου ακόμη κρατώ τις σημειώσεις για τα βυζαντινά μνημεία, τον μαθηματικό Λάμπρο Παπαδημητρίου, που με προετοίμασε άρτια για τις σπουδές μου και τον βιολόγο Bill Sanford, ο οποίος παρέδιδε διαλέξεις υψηλού επιπέδου και με βοήθησε πολύ στην αίτησή μου για το Princeton.
Το Ανατόλια μου πρόσφερε σίγουρα μια ολοκληρωμένη μόρφωση αλλά, κυρίως, έθεσε τα θεμέλια για ανεξάρτητη και αναλυτική σκέψη. Στις φυσικές επιστήμες είχαμε από τότε την «πολυτέλεια» των εργαστηρίων, κάτι ανήκουστο για την εποχή εκείνη. Τα clubs μάς έδιναν την ευκαιρία να ανακαλύψουμε τα ενδιαφέροντά μας αλλά και να συνεργασθούμε με μαθητές άλλων τάξεων (και με τα κορίτσια, που τότε ήταν χωριστά, στην άλλη πλευρά του campus). Και, τέλος, οι αθλητικές δραστηριότητες (μπάσκετ, βόλεϊ ποδόσφαιρο, στίβος) τότε ήταν υπόθεση όλου του σχολείου, όχι μόνο για τους αθλητές αλλά και για τους υπόλοιπους μαθητές, που υποστήριζαν με θέρμη τις ομάδες τους. Πιστεύω ότι όχι μόνο λάβαμε την καλύτερη προετοιμασία για το μέλλον μας αλλά, ταυτόχρονα, περάσαμε και πάρα πολύ ωραία στα μαθητικά μας χρόνια στο Ανατόλια…
Άννα Δαμάσκου ‘96
Πρόεδρος της «Διεθνούς Διαφάνειας Ελλάδας»
Το Ανατόλια, ένα περιβάλλον αξιοκρατίας, μετάδοσης υψηλών αξιών και ιδανικών και διάπλασης πολύπλευρων προσωπικοτήτων. Αυτά βέβαια τα συνειδητοποιείς πολλά χρόνια μετά…
Ήδη όμως από τα πρώτα χρόνια μετά την αποφοίτησή σου από το Λύκειο του Κολλεγίου, έχεις συνειδητοποιήσει ότι η έκθεσή σου στις αναρίθμητες και ποικίλες δραστηριότητες των clubs του σχολείου έχει καθορίσει την επαγγελματική επιλογή σου, έχεις συνειδητοποιήσει την αξία του να μην χρειάζεται να ανοίξεις ούτε μια φορά το αγγλοελληνικό λεξικό κατά την διάρκεια των πολυετών σπουδών σου στην Μ. Βρετανία, έχεις επιβεβαιώσει κατ’ επανάληψη το βίωμα των χρόνων του Κολλεγίου ότι οι πιο επιτυχημένοι από τους ανθρώπους που έχεις γνωρίσει είναι συνάμα και οι πιο ταπεινοί και σου έχει ξεφύγει ένα πνιχτό ή και ηχηρό δάκρυ κάθε φορά που η ανερυθρίαστη αυτο-γελοιοποίησή σου ενώπιον των πάλαι ποτέ συμμαθητών σού θυμίζει ότι τούτοι είναι νυν και αεί…
Ελπίδα Ρουκά ‘95
Διπλωμάτης ΟΗΕ
Θυμάμαι τις προσωπικότητες των καθηγητών μου, ιδιαίτερα κάποιων φιλολόγων και μαθηματικών, τις ιδέες και τις αρχές που μου ενστάλαξαν. Μου διεύρυναν τους ορίζοντες και με άφησαν να πετάξω. Και μπορεί τότε να μην εκτιμούσα την πειθαρχία, σήμερα όμως τους ευχαριστώ. Θυμάμαι ακόμη τις παρέες, τις συζητήσεις και τα φλερτ μας στο κυλικείο. Θα αναφερθώ ιδιαίτερα στον Christopher Bakken και το μάθημα αγγλικής φιλολογίας, που, εκτός των πολλών που μου προσέφερε, όπως τη συγγραφική τάση, με εισήγαγε στο Columbia College. Και τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία…
Χλοή Κουτσουμπέλη ‘80
Ποιήτρια
Ήμουν από αυτούς τους μαθητές που εκμεταλλεύτηκα στο έπακρο όλα τα εφόδια που μου έδινε το σχολείο. Ήμουν στο Debate Club και αυτό διεύρυνε και τελειοποίησε και την γνώση της Αγγλικής γλώσσας, αλλά με βοήθησε πάρα πολύ και στην υπόλοιπη ζωή μου, στο να τολμώ να εκτίθεμαι και να μιλώ δημόσια. Παράλληλα είχα την τύχη να έχω εξαιρετικούς καθηγητές και καθηγήτριες τόσο στα Αγγλικά όσο και στα Ελληνικά που μου άνοιξαν ορίζοντες σκέψης και γνώσης.
Μάξιμος Καλτσίδης ‘95
Επιχειρηματίας
Το σχολείο μας είχε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς μου. Από τα σχολικά χρόνια θυμάμαι τους καθηγητές μου, το χαμόγελό τους… Με μερικούς έχουμε ακόμη επαφή, αγαπημένοι άνθρωποι για μια ζωή. Κι ακόμη, τα μεγάλα διαλείμματα που χανόμασταν στα δασάκια του σχολείου, που τότε φάνταζαν τεράστια, την περιβαλλοντική εκπαίδευση στη λίμνη Κερκίνη, την ανάβαση στον Όλυμπο που ήταν καταλυτική για εμένα. Σκέφτηκα, όταν με το σχολείο σου ανεβαίνεις στο Μύτικα, είναι σαν να σου λένε… σου μάθαμε τα πάντα, μαθηματικά, φυσική, χημεία. Σε ανεβάσαμε και στην υψηλότερη κορυφή της χώρας… Η ζωή είναι μπροστά σου, εμείς κάναμε ό,τι καλύτερο για εσένα…