Blog

«Να μην ζήσουμε εξ ολοκλήρου τη ζωή μας σαν πεθαμένοι»

Με αυτή την διαπίστωση / προτροπή και πολλά άλλα θέματα που τέθηκαν, την Κυριακή 12 Μαϊου 2024, από  το βιβλίο του Μιχ. Αλμπάτη «Και οι νεκροί ας θάψουν τους νεκρούς τους» τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης Σ Α Α Κ συζήτησαν, έχοντας άλλοτε προκλητική και άλλοτε διερευνητική οπτική επάνω σε ποικίλα ερωτηματικά και θέσεις.

Τι είναι η ζωή, τι είναι ο θάνατος και γιατί είναι τόσο κοντά ή και τόσο μακριά; Πόσο συχνά αναλογιζόμαστε τη διαρκή μας ακροβασία ανάμεσα τους; Η ψυχή υπάρχει και μετά το τέλος; Πώς ορίζεται η αρχή και πώς το τέλος;  Πότε ανοίγουμε τα παράθυρά μας να αντικρίσουμε κατάματα τους φόβους αλλά και τις πιο βαθιές μας επιθυμίες; Μήπως είμαστε όλοι σε μια λανθάνουσα κατάσταση – και όπως έλεγε ο φίλτατος και πρόσφατα εκλιπών Paul Auster : Θαρρείς ότι αυτό δεν θα σου συμβεί ποτέ, ότι δεν μπορεί να συμβεί σε εσένα, ότι είσαι το μοναδικό άτομο στον κόσμο στο οποίο τίποτε από αυτά τα πράγματα δεν θα συμβεί ποτέ”.

Mε μια πολύ ρωμαλέα Ελληνική γλώσσα, και με ένα διττό κείμενο ηθογραφίας της Ελληνικής επαρχίας του 1950 (ευχάριστο στην ανάγνωση αλλά με ισχυρή τοποθέτηση στον προβληματισμό) ο συγγραφέας έχει τη δύναμη να μετατρέπει κάτι τόσο παλιό σε κάτι τόσο καινούργιο, χωρίς ίχνος γκρίνιας ή νοσταλγίας, σε έναν ύμνο στο παρόν. Επιλέγει για ακόμη μία φορά να θέσει ερωτήματα που συνήθως αποφεύγουμε. Σε αυτήν την περίοδο της ακραίας εξατομίκευσης και εφήμερης απόλαυσης, που η ζωή παίρνει συνεχώς παράταση με όλων των ειδών τις τεχνικές, που συντελούνται ριζικές αλλαγές στην ιδέα του θανάτου που επηρεάζουν ακόμα και την ίδια τη δομή της κοινωνίας, σκύβει επάνω από διάφορα θέματα ζωής και θανάτου, ψυχής, σώματος, αρχής και τέλους, και μας προτρέπει / παρασύρει όχι για να βρούμε σωστές απαντήσεις, αλλά για να αφεθούμε στο άγνωστο και στον συνειρμό, να απενοχοποιήσουμε τον φόβο και ενώνοντας τον με τα όνειρα και τις μύχιες σκέψεις μας να επιστρέψουμε τον θάνατο στην αναγκαία θέση του: μέσα στη ζωή.

«..Όσοι αγαπιούνται πραγματικά δεν χρειάζονται διερμηνέα, ακόμη και με το ποτάμι του θανάτου ανάμεσις τους μπορούν να ακούσουν ο ένας τον άλλο, από την αντίπερα όχθη, γιατί η γλώσσα τους δεν είναι γλώσσα ήχου»

Το Σάββατο 25 Μαϊου 2024, στις 11:00 η Λέσχη Ανάγνωσης Σ Α Α Κ προσκαλεί φίλους και γνωστούς σε ομαδική ξενάγηση στη έκθεση «Dali – Cybernetics the immense experience στη Θεσσαλονίκη – ταξίδι στο μυαλό μιάς ιδιοφυϊας».

Η επόμενη συνάντηση μας, που θα είναι και η τελευταία του έτους, ορίστηκε για την Τετάρτη 12 Ιουνίου, με το βιβλίο του Thornton Wilder – Pulitzer 1935 «Το γεφύρι του Σαν Λουϊς Ρε». Στα πλαίσια εξωστρέφειας της Λέσχης μας, σε ένα θεσμό γνωριμίας με τα φιλανθρωπικά σωματεία της πόλης μας που εγκαινιάστηκε πέρισυ και συνεχίζεται με αμείωτο ενδιαφέρον και φέτος, η συνάντησή μας θα πραγματοποιηθεί στο ξενοδοχείο «Gatto Perso Luxury Studios & Apartments», Μητσαίων αρ. 10, κατασκευής 1926, πρόσφατα ανακαινισμένο με απόλυτο σεβασμό στον αρχικό σχεδιασμό του κτιρίου.

Υπεύθυνη του ξενοδοχείου που θα είναι και η οικοδέσποινά μας θα είναι η κα. Αγγέλικα Πράπα – Παναγιωτίδου, εικαστικός, με σειρά εκθέσεων τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό και θα δούμε πολλά από τα έργα της, σε ένα συνδυασμό λογοτεχνικής και εικαστικής εμπειρίας. Για το φιλανθρωπικό σωματείο της πόλης μας, «Το Άσυλο του παιδιού», το οποίο θα στηρίξουμε φέτος θα μας μιλήσουν τόσο το μέλος μας, κα. Βίκυ Κερτεμελίδου όσο και ένα μέλος του Δ.Σ. του συγκεκριμένου ευαγούς ιδρύματος.

Τα μέλης της Λέσχης Ανάγνωσης Σ Α Α Κ κλείνοντας τον κύκλο αυτό του 17ου χρόνου λειτουργίας της, μένει στα λόγια του συγγραφέα : «…Γέρικη είναι η ψυχή που αντί να πεινά, τρέφεται με αναμνήσεις».

Ανδρομάχη Καρανίκα – Δημητριάδου,
Συντονίστρια – απόφοιτος 1980

…..Όταν το διάβασμα γίνεται ως λύτρωση κι όχι ως γνώση,
όταν διαβάζω όχι για να βαθμολογηθώ, αλλά για να αναβαθμιστώστα υπαρξιακά διλήμματα που περιέχω εκ γενετής,
τότε ομιλώ για λογοτεχνία.

Το γεγονός για την λογοτεχνία είναι πάντα η αφορμή,
ποτέ η αιτία
μα πάλι μπορεί να κάνω λάθος.
Έχω πάψει από χρόνια να είμαι σίγουρος για όλα.
Η αμφιβολία, η αμφισβήτηση, η περιέργεια της άλλης πλευράς
είναι που με καλυτερεύει με τα χρόνια.

Ποτέ δεν ένιωσα καλύτερος με το διάβασμα.
Αντίθετα κάθε φορά που διαβάζω ένα καλό βιβλίο
αντιλαμβάνομαι το λίγο που διαθέτω.
Νιώθω την ανάγκη να διαβάσω, κι άλλο, κι άλλο,
να φτάσω στα όρια τις ανθρώπινες ιδιότητές μου,
να αναμετρηθώ με το ιδιωτικό χάος της σκέψης μου,
να τσακίσω κάθε επιτηδευμένη σιγουριά μου.

Το διάβασμα με ανοίγει σαν μπουμπούκι που κόντρα στα ζιζάνια της εποχής
γίνεται λουλούδι που χαρίζει την ομορφιά και την ευωδιά του σε όλους.
Και ‘γω, σε κάθε νέο βιβλίο, πάλι από την αρχή
σαν πρωτόπλαστος
γυμνός μπροστά στη φαντασία του συγγραφέα,
αβοήθητος να ανακαλύπτω τα όρια της ανθρώπινης διάνοιας.

Κι ίσως αυτό να είναι το μυστικό βάλσαμο της Τέχνης – 
να μπορείς κόντρα στα δεδομένα της καθημερινότητας
να συντηρείς μέσα σου μια ιδιωτική πηγή αισθήματος για τη ζωή
που τον περασμένο αιώνα την ονόμαζαν ακόμη “ανθρώπινη”.

Τέλλος Φίλης, “Κυριακή της λογοτεχνίας”
(Από την ποιητική του συλλογή “Το έσχατο έρμα”, εκδ. ΠΟΛΙΣ, 2018)

Τα λόγια του Τέλλου Φίλη μίλησαν ακριβώς μέσα μας, σε όλες και όλους από τη Λέσχη Ανάγνωσης, όσοι συμμετείχαμε στην νοερή συνάντησή μας με τον τραγουδιστή, τραγουδοποιό, στιχουργό και συγγραφέα Roberto Vecchioni, με το βιβλίο του «Ο βιβλιοπώλης του Σελινούντα».

Οι λέξεις, η επικοινωνία, η συλλογική και η ατομική μνήμη, οι αποχρώσεις του λόγου, ο εναγκαλισμός του αναγνώστη με τις έννοιες, τις νοητικές συνδέσεις, τις εικόνες που προκύπτουν, τα φανερά και τα κρυφά συναισθήματα είναι που κάνουν το ταξίδι της ανάγνωσης να έχει διάρκεια στον αέναο χρόνο του ταξιδευτή της σκέψης, να είναι απόλαυση, να είναι στοχασμός.

 «…Η λέξη έχει λειτουργία υπενθυμητική.  Επαναφέρει στη μνήμη μας το πώς ήμασταν, γιατί υπάρχουμε και πώς θα καταλήξουμε.  Μας τα υπενθυμίζει μέσω της εσωτερικής ύπαρξής της και μέσω της μνήμης, που καταφέρνει να επιβάλλεται και στα νέα της χρώματα και στις παλιές της σημασίες.  Γιατί αν τον υλικό κόσμο τον έπλασε ο Θεός, οι λέξεις είναι αυτό που ξαναέπλασε ο άνθρωπος : αυτό που ονομάζουμε ζωή!»

Η επόμενη συνάντηση μας ορίστηκε για την Κυριακή 12 Μαϊου 2024 με το βιβλίο του Μιχ. Αλμπάτη «Και οι νεκροί ας θάψουν τους νεκρούς τους».  Ενδιαφέρον, διαβάζεται εύκολα, ευφυές, με ιδιαίτερα ελκυστικό γλωσσικό υπόβαθρο.

Άξιο λόγου από το παρόν βήμα ότι το χρονικό διάστημα 16 – 19 Μαϊου η πόλη μας θα φιλοξενήσει την « 20^η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου» με τιμώμενη χώρα το Εμιράτο της Σάρτζα (μισή ώρα από το κέντρο του Ντουμπάϊ).  Εκδοτικοί οίκοι και οργανωτικοί παράγοντες έχουν μπει σε έναν αγώνα δρόμου για να είναι έτοιμα μεταφρασμένα βιβλία, ενημερωτικό υλικό και συγγραφείς έτοιμοι για την επαφή τους με το κοινό.  Η Λέσχη Ανάγνωσης θα είναι εκεί.

Η Λέσχη Ανάγνωσης Σ Α Α Κ  αν και έχει συμπληρώσει τον αριθμό των απαιτουμένων μελών για μία εύρυθμη λειτουργία, ωστόσο είναι πάντα ανοικτή σε καινούργιες προτάσεις και ιδέες. Για οποιαδήποτε πληροφορία, μπορείτε να επικοινωνείτε με τα γραφεία του ΣΑΑΚ (2310-238.835).

Ανδρομάχη Καρανίκα – Δημητριάδου,
Συντονίστρια – απόφοιτος 1980

Το Σάββατο 30 Μαρτίου, τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης, με συγγενείς, γνωστούς και φίλους ξεκινήσαμε για την ετήσια ημερήσια εκδρομή μας, αυτή τη φορά με προορισμό το νομό Δράμας.

Το Splendid Travel (της αποφοίτου Πέπης Νικολαϊδου) και φέτος μας οργάνωσε ένα πρόγραμμα πλήρες από εικόνες, πληροφορίες, γεύσεις, μυρωδιές, με τους καταρτισμένους συνεργάτης του, ανθρώπους που αγαπούν αυτό που κάνουν, με γνώση και επαγγελματισμό.

Πρώτος σταθμός μας το Σπήλαιο της Αλιστράτης που θεωρείται ως ένα από τα ομορφότερα σπήλαια όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης, με πλούσιο σταλαγμιτικό και σταλακτιτικό διάκοσμο και ποικιλομορφία χρωματισμών. Με ηλικία μεγαλύτερη των 3.000.000 ετών και βάθος έως και 45 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης, μας υποδέχθηκε με το απόλυτο συνδυασμό : Ο αρχέγονος τρόπος λειτουργίας της φύσης με τον σύγχρονο τρόπο του ανθρώπου – ένα ρομπότ ξεναγό, ελληνικής κατασκευής, την Περσεφόνη. Ανακαλύφθηκε το 1958 και πλέον αποτελεί πηγή τεχνογνωσίας για άλλα σπήλαια του εξωτερικού. Σύμφωνα μάλιστα, με τη μυθολογία στην περιοχή ‘’Πετρωτό’’, όπου βρίσκεται το Σπήλαιο, εμφανιζόταν η Σφίγγα!

Οι πολλαπλοί σχηματισμοί “Εκκεντρίτες”, “Φλόγες”, “Pop corn” και το “Ρόπαλο του Ηρακλή” αφήνουν ενεό τον επισκέπτη. Οι νυκτερίδες δεν μένουν πια εδώ αλλά την υπογραφή τους την έχουν αφήσει.

Παρά το δέος που αισθανθήκαμε να μας κυριεύει, το παράλληλο συναίσθημα της “ενοχής” μας συνόδευσε στην έξοδο καθώς ο υπερτουρισμός και η αμέλεια των επισκεπτών οδηγούν το δημιούργημα αυτό της φύσης σε σταδιακό “θάνατο” – φαινόμενο που έχει ήδη, σε κάποια σημεία του σπηλαίου, αρχίσει να γίνεται εμφανές.

Ακολούθησε η περιήγησή μας στο Οινοποιείο Παυλίδη καθώς και η οινογνωσία που είχαν ετοιμάσει με μεράκι, οι άνθρωποι του κτήματος.

Το Κτήμα Παυλίδη δημιουργήθηκε το 1998 από τον Χριστόφορο Παυλίδη, ο οποίος μετά από επίμονη αναζήτηση επέλεξε την περιοχή των Κοκκινογείων για την εγκατάσταση των αμπελώνων και του οινοποιείου. Το κτίριο που αντικρύσαμε δένει απόλυτα με τον περιβάλλοντα χώρο και είναι κτισμένο με υλικά που παράγει η γη της Δράμας. Πρόκειται για μία στενή κοιλάδα που περιστοιχίζεται αμφιθεατρικά από τρία μεγάλα όρη, το Φαλακρό, το Μενοίκιο και το Παγγαίο όρος, τα οποία αφήνουν μεταξύ τους δίοδο προς το Αιγαίο πέλαγος.

Κύριος στόχος του οινοποιείου είναι η παραγωγή εκλεκτών οίνων, οι οποίοι φέρουν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα των εδαφών και την ανάδειξη του μικροκλίματος της Δράμας και οι οποίοι ταξιδεύουν τόσο στην Ελλάδα όσο και σε 15 διαφορικές χώρες σε όλον τον κόσμο!

Εντυπωσιακή ήταν η πληροφορία, που μεταξύ άλλων ανέφερε ο κος. Χρόνης Λάλας, Marketing Executive που ανέλαβε την ξενάγησή μας, ότι η κλιματική αλλαγή δεν άφησε ανέγγικτη ούτε την παραγωγή του κρασιού. Και έτσι ενώ παλαιότερα βλέπαμε εικόνες τρύγου με ανθρώπους με μεγάλα καπέλα τώρα ο τρύγος γίνεται απόγευμα – βράδυ, με αποτέλεσμα να βλέπουμε εικόνες ανθρώπων με κράνη και φωτάκια..…

Η επίσκεψη μας έληξε με οινογνωσία, γεύσεις και αρώματα από τη Μακεδονική γή, με κρασιά που προκύπτουν τόσο από το μεράκι όσο και την υψηλού επιπέδου γνώση των ανθρώπων του φιλόξενου κτήματος Παυλίδη.

Η ευγενική ξεναγός μας κα. Αγγελική Κόσμιου μας περίμενε στο Σαντιρβάν τζαμί στην Δράμα για να μας ξεναγήσει σε πολλαπλά επίπεδα της Ιστορίας. Το Σαντιρβάν τζαμί, ένα τέμενος με σπάνιο εξωτερικό διάκοσμο στη παλιά μουσουλμανική συνοικία είναι παλίμψηστο της Ιστορίας της πόλης. Ο μιναρές του χρονολογείται από τον 15ο αιώνα ενώ το κυρίως κτίριο ανακαινίστηκε το 1806 από τον Μεχμέτ Αλί Αγά. Λειτούργησε ως χώρος λατρείας μέχρι και το 1920. Από το 1927 έως και το 1981 στέγασε την τοπική εφημερίδα “Θάρρος”.

Το 2012, η εταιρεία Raycap του Δραμινού Κώστα Αποστολίδη ανέλαβε ως χορηγός την πλήρη αποκατάσταση του, με απόλυτο σεβασμό από πλευράς επιστημονικής μελέτης και συμβατών υλικών.  Στον νέο πολιτιστικό χώρο που δημιουργήθηκε το μουσείο Μπενάκη προσέφερε τα εκθέματα και έτσι αυτή τη στιγμή φιλοξενείται η έκθεση “Αυτοκρατορική Κίνα”.

Εντυπωσιακό είναι ότι από τα 1.400 εκθέματα, τα 800 είναι προσφορά του Γεωργίου Ευμορφόπουλοθ, με καταγωγή από τη Σύρο και τη Χίο.  Έγινε ο πρώτος συλλέκτης στην ιστορία της Κινεζικής τέχνης και συγκέντρωσε συστηματικά κτερίσματα με αποτέλεσμα τις δεκαετίες 1910 και 1920 η συλλογή του να θεωρείται η καλύτερη στον δυτικό κόσμο, ακόμη και σε σύγκριση με μεγάλα μουσεία. Αξιοσημείωτο να αναφερθεί ότι το 1922 πρότεινε στην ελληνική κυβέρνηση να δωρίσει την συλλογή του αλλά η προσφορά του δεν γίνεται δεκτή…… Το 1927 επαναλαμβάνει την πρότασή του στον Αντώνη Μπενάκη και μετά από πολλές διαπραγματεύσεις, η προσφορά γίνεται δεκτή και ο Γ. Ευμορφόπουλος επισκέπτεται την Αθήνα στα εγκαίνια του μουσείου Μπενάκη και παρασημοφορείται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Τελευταίος αλλά απαραίτητος σταθμός ήταν η γαστρονομική μας απόλαυση στο La grillia da Routsis. Ένα μικρό μαγαζί που έγινε από το μεράκι ενός ανθρώπου ο οποίος αφού ταξίδεψε σε πολλά μέρη, γεύτηκε, έμαθε, δοκίμασε τελικά αποφάσισε τον Ιούνιο του 2005 να ανοίξει στην Δράμα το συγκεκριμένο μαγαζί, με αποκλειστικά ντόπια μοσχάρια, σε πάνω από 38 διαφορετικές κοπές.  Θέση του : “Η γεύση είναι ταξίδι και μνήμη”.

Πήραμε το δρόμο της επιστροφής, με τον ξεναγό μας, τον κο Ρωμύλο Μαντζούρα, ιστορικό και διπλωματούχο ξεναγό να μας προσθέτει τις τελευταίες πληροφορίες στη φαρέτρα μας. Γεμάτοι εικόνες, γεύσεις, μυρωδιές, μακεδονική γη, ιστορία και κυρίως παρέα ολοκληρώθηκε η φετεινή εξόρμηση της Λέσχης Ανάγνωσης Σ Α Α Κ. Και του χρόνου με υγεία!!

[Show slideshow]

«Η ανάγνωση είναι η μόνη ηδονή χωρίς τίμημα»

Με όπλα στη φαρέτρα μας την αγάπη για το βιβλίο, την προτροπή της αλληλοεπίδρασης των λέξεων, των ιδεών και της νόησης αλλά κυρίως την πρόκληση / πρόσκληση για συζήτηση με τις δύο σύγχρονες εμβληματικές συγγραφείς, την κα. Ιωάννα Καρυστιάνη και την κα. Ζυράννα Ζατέλη, είκοσι περίπου λέσχες απ’ όλη την Ελλάδα, την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη,  την Κομοτηνή, τη Λάρισα, την Αριδαία, το Αγρίνιο, την Καβάλα, τη Σκύρο – και όχι μόνο συναντηθήκαμε στο Πολιτιστικό κέντρο του Δήμου Μοσχάτου, στη 2η Πανελλήνια Διαλεσχιακή Συνάντηση.

Η γνωριμία με το Ρεαλισμό στη λογοτεχνία και καλεσμένη την Ιωάννα Καρυστιάνη έγινε μέσω του κου. Βας. Αλεξίου, Αναπληρωτή Καθηγητή ΠτΔΕ ΑΠΘ και με τον Μαγικό Ρεαλισμό, με καλεσμένη τη Ζυράννα Ζατέλη έγινε μέσω του κου Ιορδάνη Κουμασίδη, διδάσκοντος ΕΚΠΑ και ΕΑΠ.

Οι υπεύθυνοι της εκδήλωσης, κα. Βιβή Γεωργαντοπούλου (ιστορικού  Ευρωπαϊκού Πολιτισμού), κας. Κατερίνας Μαλακατέ (συγγραφέως – Συντονίστριας Λέσχης Ανάγνωσης Booktalks), της Ρέας Σαμαρά – Μάϊνα (φιλολόγου – συντονίστριας της Λέσχης Ανάγνωσης Κομοτηνής) και του Κώστα Αρκουδέα (Λέσχη Ανάγνωσης Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης) θέλοντας να μοιραστούν μαζί μας με ανιδιοτέλεια  την αγάπη τους για την φιλαναγνωσία υπερέβαλαν εαυτόν όχι μόνο με βάση την εθελοντική τους προσφορά από το περίσσευμα (;!) του χρόνου τους αλλά και έχοντας πρωταρχικό γνώμονα η όλη διοργάνωση να μην είναι τυπική αλλά ουσιαστική, με μάθηση, με συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων που όλους μας άφησε πλήρεις, σε πνευματική ευφορία.

«Η λογοτεχνία είναι μία μορφή γνώσης. Ένας στοχασμός των σπλάχνων. Η γλώσσα κουβαλά γνωσιακό φορτίο. Είναι κοινωνικό συμβόλαιο. Είναι η φωνή της μνήμης.Η λογοτεχνία λέει την αλήθεια ακόμη και εάν δεν την ξέρει.»

Η «Λέσχη Ανάγνωσης Σ Α Α Κ» συμμετείχε στη συγκεκριμένη συνάντηση και τις 2 ημέρες, με ερωτήσεις και στις δύο συγγραφείς. Στη συζήτηση που είχε η υπογράφουσα με τη συγγραφέα κα. Ι. Καρυστιάνη αναφορικά με το τελευταίο της βιβλίο «Σουέλ» για το πώς διαχειρίζεται όχι τους ταγούς αλλά τους αντιήρωες της ιστορίας, σε μιά εποχή που διακατέχεται από φρενήρη διάθεση διατήρησης της νεότητος εκείνη εξαίρει τα γηρατειά και τελευταίο αλλά όχι ύστατο τις σπαρακτικές εικόνες της κλιματικής αλλαγής στο βιβλίο, η συγγραφέας ευχαρίστησε για τις καίριες παρατηρήσεις και θυμήθηκε με πολύ αγάπη την ωραία κουβέντα που είχε γίνει στο σχολείο, με αφορμή το βιβλίο της “Η Μικρά Αγγλία”. Με δε την κα. Ζατέλλη, η ερώτηση και κατόπιν η απάντηση της συγγραφέως με θέμα την μοναξιά ως το τρίποδο ζωή – θάνατος – μοναξιά δημιούργησε περαιτέρω προβληματισμό για τη διαχείριση των συνθηκών του ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος μας.

Τώρα που τα φώτα της ράμπας έχουν πέσει και ο κύκλος αυτός έχει γίνει κομμάτι των αναμνήσεων μας και ταυτόχρονα εφαλτήριο για ακόμη καλύτερες παρόμοιες συναθροίσεις, οι στιγμές αυτές έχουν αποτυπωθεί στο διαχρονικό ψυχισμό μας. Το να κάθεσαι στα σκαλάκια του Πολιτιστικού κέντρου και να κάνεις κουβεντούλα με την Ιωάννα Καρυστιάνη δίπλα σου να πίνει τον καφέ της, η οποία κάθε φορά που συμφωνούσε μαζί μου να με πιάνει απο το μπράτσο, με τη Ζυράννα Ζατέλη όρθια μπροστά μου να καπνίζει και να κουνά το κεφάλι της με νόημα και ένα ελαφρύ μειδίαμα και τον Παντελή Βούλγαρη, να αστειεύεται είναι μία μνήμη “μαγικού ρεαλισμού” που θα την πάρω μαζί μου, ευγνώμων για τη στιγμή!!!

Ραντεβού του χρόνου – να είμαστε καλά – στην Κομοτηνή!!

Ανδρομάχη Καρανίκα – Δημητριάδου, 
Συντονίστρια Λέσχης Ανάγνωσης Σ Α Α Κ – απόφοιτος 1980

[Show slideshow]

Την Κυριακή 10 Δεκεμβρίου, στο φιλόξενο Morley House, με αφορμή τα άϋλα Παπαδιαμαντικά τιμαλφή που βρίσκονται στην επικαιρότητα, η Λέσχη Ανάγνωσης Σ Α Α Κ συναντήθηκε για να συζητήσουμε το κλασσικό έργο «Η Φόνισσα».

Η χρονική συγκυρία της κινηματογραφικής προσέγγισης του συγκεκριμένου μυθιστορήματος μας βοήθησε ώστε να δούμε το εμβληματικό αυτό έργο σε ένα ευρύτερο εικαστικό πλαίσιο.

Τα θέματα πολλά και η ανάγνωση του σε διαφορετικές ηλικίες δημιουργεί και διαφορετικές προσλαμβάνουσες και προβληματισμούς και σε μια άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση τέθηκαν διάφορα θέματα και σκέψεις, άλλοτε υπό την «ασφάλεια» (;) των συνθηκών της εποχής μας και άλλοτε υπό το πρίσμα της ηθικής του 1900 – όσο αυτό ήταν δυνατόν.

Η γλώσσα του, με την προ-οικονομία της και όλες οι ιστορίες που ειπώθηκαν μέσα στην σιωπή της εποχής εκείνης, η έμμεση θρησκευτικότητα που ακολουθεί το συγγραφέα, το ηθικό και το νομικό δίκαιο, το έθιμο της προίκας (ας μην ξεχνούμε ότι καταργήθηκε δια νόμου στην Ελλάδα μόλις το 1982), το πρότυπο της μάνας, η θεία Δίκη αλλά και η ανθρώπινη και πολλά άλλα δημιούργησαν μια ζεστή ατμόσφαιρα, ποικίλες προσεγγίσεις και ατομικές τοποθετήσεις.

Σε λίγες ημέρες το έτος αυτό θα αποτελεί μία ακόμη ανάμνηση, ανάμεσα σε τόσες άλλες. Η λέξη με την οποία ασχολήθηκε το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, στο διαδίκτυο, σύμφωνα με το λεξικό Merriam Webster είναι η λέξη Αυθεντικός έναντι της άλλης λέξεως που κυριάρχησε στον χρόνο που μας πέρασε, αυτήν της Τεχνητής Νοημοσύνης ή Chat GPT.

Ας επιλέξουμε την αυθεντικότητα, την αναρχική επανάσταση της σκέψης ενάντια στη ραστώνη των καιρών μας και την πολτοποίηση της νόησης, το συλλογικό έναντι του ατομικού και ας εργαστούμε για την αποθέωση του Mαζί.

Καλά Χριστούγεννα, με πολλή υγεία, ακόμη περισσότερη χαρά, για όλους μας, τους οικείους μας, αυτούς που αγαπούμε και μας αγαπούν, όλους αυτούς με τους οποίους η αλληλοεπίδραση μας προσφέρει πληρότητα και κάλλος!

Καλή μας χρονιά!!

Ανδρομάχη Καρανίκα – Δημητριάδου,
Συντονίστρια – απόφοιτος 1980