Ο Σ.Α.Α.Κ. Ανατόλια σας εύχεται Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα.
Διαδικτυακή εκδήλωση με θέμα: “Εμβολιασμός κατά του SARS COV-2: Αρχή του Τέλους?”
Τετάρτη 24 Μαρτίου 2021 στις 19.00 διαδικτυακή εκδήλωση μέσω zoom.
Ομιλία με θέμα: “Εμβολιασμός κατά του SARS COV-2: Αρχή του Τέλους?”
Ομιλητής
Γεώργιος Παπαζήσης
Αναπληρωτής Καθηγητής Κλινικής Φαρμακολογίας, Εργαστήριο Κλινικής Φαρμακολογίας, Τμήμα Ιατρικής ΑΠΘ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Συντονίστρια
Μαρία Χατζηδημητρίου
Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Μικροβιολογία Ανοσολογίας Τμήμα Βιοϊατρικών Επιστημών ΔΙ.ΠΑ.Ε
19.00 Χαιρετισμός Προέδρου Αιμιλίας Ζουμπουλίδου
19.10 Αποτελεσματικότητα και Ασφάλεια εμβολιασμού κατά του SARS COV-2
Γεώργιος Παπαζήσης
Αναπληρωτής Καθηγητής Κλινικής Φαρμακολογίας, Εργαστήριο Κλινικής Φαρμακολογίας, Τμήμα Ιατρικής ΑΠΘ
19.30 Συζήτηση
ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ ‘93 Καλλιτεχνικός Διευθυντής Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης
Ο Δρ Χρίστος Γαλιλαίας ’93, κορυφαίος παγκοσμίως σολίστας, ανέλαβε εν μέσω μιας ιδιαίτερα δύσκολης περιόδου Καλλιτεχνικός Διευθυντής στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Πολυδιάστατη προσωπικότητα, πολίτης και μουσικός του κόσμου, με σπουδαίες σπουδές και διεθνείς εμφανίσεις, συμπράξεις και συνεργασίες με λαμπρά σχήματα και καταξιωμένους καλλιτέχνες, μέσα από τη συνέντευξή του μεταδίδει μήνυμα αισιοδοξίας, αναλύει τα σχέδιά του για τη λειτουργία του Μεγάρου Μουσικής και τη γόνιμη αλληλεπίδρασή του με το κοινό και θυμάται τα μαθητικά του χρόνια στο Ανατόλια.
Συνέντευξη: Εύα Μέρτζου ΄84
Φωτογραφίες: Αρχείο Χρίστου Γαλιλαία ‘93
Αναλάβατε τη θέση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης εν μέσω πανδημίας και ενώ είχε μείνει χωρίς διεύθυνση για μεγάλο διάστημα. Θα μπορούσαν, πιστεύετε, οι δυσκολίες να μετατραπούν σε προκλήσεις;
Η ανάληψη των καθηκόντων μου έρχεται σε μία δύσκολη χρονικά συγκυρία λόγω της πανδημίας και των ανακατατάξεων που αυτή έχει προκαλέσει παγκοσμίως, σε κάθε επίπεδο, πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό και, φυσικά, στις τέχνες και τον πολιτισμό. Σε αυτά πρέπει κανείς να συνυπολογίσει την προϋπάρχουσα οικονομική δυσπραγία στην οποία είχε περιέλθει η χώρα την τελευταία δεκαετία.
Στην παρούσα φάση, οι προσπάθειές μας περιορίζονται λόγω των συνθηκών σε διαδικτυακές παραγωγές ώστε αφενός να μένουμε ενεργοί και αφετέρου να στηρίζουμε τους Έλληνες καλλιτέχνες τους οποίους έχει πλήξει ιδιαίτερα η πανδημία.
Αυτές οι ιδιάζουσες συνθήκες αποτελούν για μένα μία μεγάλη πρόκληση και ένα επιπλέον κίνητρο για να φέρω εις πέρας το δύσκολο αυτό έργο. Πεποίθησή μου είναι ότι θα τα καταφέρουμε και ότι θα ανακτήσει το Μέγαρο τη θέση που του αρμόζει στα καλλιτεχνικά δρώμενα της Θεσσαλονίκης.
Ποιο είναι το όραμά σας για τη λειτουργία του Μεγάρου Μουσικής και τη γόνιμη αλληλεπίδρασή του με το κοινό της Θεσσαλονίκης; Ειδικά στην τρέχουσα συγκυρία που οι καλλιτέχνες -και μαζί τους ο Πολιτισμός- πλήττονται ιδιαίτερα.
Τα σχέδιά μου προσδιορίζονται στους εξής άξονες:
-Να επανέλθει το Μέγαρο στην ελίτ των σπουδαίων μουσικών κέντρων σε παγκόσμιο επίπεδο και να ανακτήσει την αίγλη του. Οφείλουμε να δώσουμε τη δυνατότητα στο κοινό της Θεσσαλονίκης να μπορεί να απολαύσει παραστάσεις με τη συμμετοχή κορυφαίων καλλιτεχνών και σχημάτων.
– Να στηρίξουμε, να αναδείξουμε και να προβάλουμε τα νέα ταλέντα της χώρας μας, τους νέους καλλιτέχνες που κάνουν τα πρώτα τους βήματα και να τους δώσουμε την απαραίτητη ώθηση ώστε να καταφέρουν να έχουν μία πετυχημένη διεθνή σταδιοδρομία.
– Ο εκπαιδευτικός χαρακτήρας του Μεγάρου είναι για μένα πολύ σημαντικός. Πρέπει να δοθεί μεγάλη βαρύτητα στα εκπαιδευτικά προγράμματα. Όλα από εκεί ξεκινάνε. Να μπει η κλασική μουσική στα σχολεία. Να δώσουμε την ευκαιρία στα παιδιά να γνωρίσουν, να έρθουν σε επαφή, να εκτιμήσουν και, γιατί όχι, να αγαπήσουν την κλασσική μουσική. Έτσι ετοιμάζουμε το μελλοντικό κοινό φιλόμουσων που θα στηρίξουν με την παρουσία τους την κλασσική μουσική.
– Να υπάρχει μία ποικιλία δράσεων που δεν θα περιορίζεται στην μουσική αλλά θα περιλαμβάνει και άλλες μορφές τέχνης όπως ο χορός, τα εικαστικά, ο κινηματογράφος, ο συνδυασμός αυτών κλπ.
Πώς ταιριάζει η παράλληλη μεγάλη σας αγάπη για τον αθλητισμό, συγκεκριμένα για το μπάσκετ και τον Άρη, με τον κόσμο της μουσικής; Είναι, ίσως, ο μοναχικός δρόμος και η διαχείριση της προσωπικής εξέλιξης του μουσικού και του αθλητή το νήμα που ενώνει τους δυο αυτούς κόσμους;
Η μουσική και ο αθλητισμός έχουν όντως πάρα πολλά κοινά γνωρίσματα και πολλές ομοιότητες. Και τα δύο προϋποθέτουν πολύ υψηλού επιπέδου νευρομυικό συντονισμό (neuromuscular coordination) και για αυτόν το λόγο συστήνεται αμφότερα να τα ξεκινάει κανείς σε πολύ μικρή ηλικία. Ο σολίστας και αυτός που κάνει πρωταθλητισμό πρέπει να έχουν καθημερινή πολύωρη επαφή, προπόνηση, με το αντικείμενο. Πρέπει να υπάρχει πειθαρχία, προσήλωση στη λεπτομέρεια και, το σπουδαιότερο, άπειρη επανάληψη. Δεν είναι θέμα γνώσεων αλλά θέμα δεξιότητας. It’s not knowledge but skill. Δεν διαβάζεις ένα βιβλίο, το μαθαίνεις και τελείωσε. Αν το αφήσεις σε αφήνει -αμέσως.
Τι θυμόσαστε πιο έντονα από τα σχολικά χρόνια σας στο Ανατόλια; Πόσο επηρέασε την προσωπικότητά σας και τις επιλογές σας το σχολείο;
Από τα μαθητικά μου χρόνια στο Anatolia έχω τις ωραιότερες αναμνήσεις που θα με συνοδεύουν παντοτινά. Θυμάμαι ότι δεν ήθελα να χάσω ούτε μία μέρα σχολείου, τόσο ωραία περνούσαμε. Σε αυτό συνετέλεσαν οι εξαιρετικοί καθηγητές, οι αγαπημένοι συμμαθητές, το πανέμορφο campus και η ιδιαίτερη αύρα που είχε το σχολείο μας. Χωρίς αμφιβολία, έπαιξε σημαντικότατο ρόλο στη διαμόρφωση ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων και μας έδωσε όλα τα εφόδια ώστε να πετύχουμε. Και είμαι ευγνώμων για αυτό. Very special place, indeed.
Dr Χρίστος Γαλιλαίας/ ΒΙΟ
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1975. Πήρε τα πρώτα μαθήματα βιολιού από τον πατέρα του Κοσμά Γαλιλαία. Συνέχισε με τον Στέλιο Καφαντάρη ο οποίος υπήρξε και ο κυρίως δάσκαλός του.
Με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών συνέχισε τις σπουδές του στο Oberlin Conservatory των Η.Π.Α. Με υποτροφίες της Julliard School και «Αλεξάνδρα Τριάντη» του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής, συνέχισε τις σπουδές του στην Juilliard School της Νέας Υόρκης και συγκεκριμένα στην τάξη της διάσημης καθηγήτριας Dorothy Delay. To 2005 ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Διδακτορικό Πρόγραμμα του Πανεπιστημίου State University of New York Stony Brook.
Έχει εμφανισθεί ως σολίστ σε περισσότερες από 30 χώρες.
Έχει προσκληθεί να συμπράξει ως σολίστ με σημαντικές ορχήστρες όπως Συμφωνική Ορχήστρα του Βερολίνου, Φιλαρμονική του Βουκουρεστίου «George Enescu», Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της Λετονίας, Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης. Συμφωνική Ορχήστρα της Πράγας, Talich Chamber Orchestra, Φιλαρμονική Ορχήστρα της Αρμενίας, Canadian Chamber Orchestra του Toronto, Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, Ορχήστρα Δωματίου «Camerata» των Φίλων της Μουσικής, Ορχήστρα δωματίου της Λισσαβόνας, Ορχήστρα «Gustav Mahler», Camerata Stuttgart κ.ά.
Έχει εμφανιστεί σε πολλά διεθνή φεστιβάλ όπως: Rencontres Musicales Internationales des Graves, Διεθνές Φεστιβάλ Ναυπλίου, Διεθνές Φεστιβάλ Ρόδου, Masterclass Al Andalus, Δημήτρια, Διεθνές Φεστιβάλ Πατρών, Festival Lago Di Como, κ.ά.
Ο Χρίστος Γαλιλαίας έχει συνεργασθεί με διεθνούς φήμης ξένους και Έλληνες καλλιτέχνες και σχήματα όπως: Δημήτρης Σγούρος, Mischa Maisky, Andris Nelsons, Roberto Paternostro, Louis Lane, Otto Werner Mueller, Roberto Minczuk, Ilarion Ionescu Galati, Αλέξανδρος Μυράτ, Βύρων Φιδετζής, Νίκος Αθηναίος, Κάρολος Τρικολίδης, Μύρων Μιχαηλίδης, Ηλίας Βουδούρης, τα κουαρτέτα Borodin και Komitas, κ.α.
Έχει εμφανισθεί στις σπουδαιότερες αίθουσες συναυλιών όπως Musikverein, Rudolfinum, Gasteig, Smetana Hall, Kennedy Center, Hercules Saal, Konzerthaus, Teatro Νασιονάλ (Κόστα Ρίκα), Athenaeum, Van Wezel Performing Arts Hall, Khachaturian Hal, κ.α.
Το 2002 ίδρυσε την Ορχήστρα «Ελληνική Καμεράτα» με την οποία περιόδευσε στην Βόρεια, Νότια και Κεντρική Αμερική δίνοντας περισσότερες από 35 συναυλίες.
Έχει διδάξει σε Διεθνή Σεμινάρια και Master Classes στα σπουδαιότερα Πανεπιστήμια και μουσικές σχολές του κόσμου όπως The Julliard School, Manhattan School of Music, Indiana University, Oberlin Conservatory, κ.α.
Από το 2015 είναι Εκτελεστικός και Καλλιτεχνικός Διευθυντής και συνιδρυτής του Διεθνούς Προγράμματος Μουσικής του Αμερικανικού Κολλεγίου Ανατόλια.
Σημαντικοί Έλληνες και ξένοι συνθέτες έχουν αφιερώσει σ’ αυτόν έργα τους όπως το Κοντσέρτο για Βιολί και Ορχήστρα του κορυφαίου Έλληνα δημιουργού Θόδωρου Αντωνίου.
Ο Δρ. Γαλιλαίας είναι αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Μουσικής του Πανεπιστημίου Georgia State University στην Ατλάντα των ΗΠΑ όπου είναι και υπεύθυνος του προγράμματος Μουσικής Δωματίου.
Ηχογραφήσεις του κυκλοφορούν από την Albany Records.
O Χρίστος Γαλιλαίας παίζει με βιολί Giuseppe Guarneri (1705) και Jean-Baptiste Vuillaume (1847)
The Psychological Effects of Sports Injuries
By Alexandros Dapis
Who does not admire the story of a famous athlete, recuperating from a serious injury? This is very apparent in the world of sports. Take, for instance, Michael Jordan and his astounding recovery, from a fractured bone in his left foot to winning multiple NBA Championships with the Chicago Bulls. But for every moment of renown we witness, there are countless hours of hard physical and mental work that takes place under the table.
Nine months ago, I had a serious injury during a basketball match. At first, I thought it was nothing serious. But then, towards the end of the match, it was unbearable. Immediately, we visited the orthopedic, whose diagnosis was a rupture outside the meniscus. Consequently, I stopped playing basketball, the sport I loved, and I followed a specific recovery exercise program. I had sparred with sadness and anxiety issues for literally as far as I can remember, and it is no secret that it was inextricably linked with a wide range of emotions which included anger, denial, and irritation. With this accident I felt desperate and unfortunate because I missed basketball at the time, knowing that time will pass until I go back to playing it again. Seeing my teammates by the sideline, I felt frustrated, not being able to help. This experience made me want to help people who suffer from an injury, recommending them various ways to feel better while recovering, respectively.
Nowadays, sport has become an integral part of our everyday lifestyle. Unfortunately, no matter how good a player is, injuries are unquestionably a part of the journey, which can result in a variety of psychological reactions, and even pose a psychological burden that deteriorates their quality of life. These psychological reactions could be sadness, feelings of isolation, irritation, lack of motivation, frustration, anger, alterations in appetite, sleep disturbance, and feeling disengaged.
When we experience an injury during exercise, we tend to forget about the impact on our mental health. Thus, it is imperative to move beyond the negative effects, cope with this setback, and understand that emotional reactions to injury are normal.
On November 23rd, an interview was conducted with Kostas Kakaroudis. He is a Greek former professional basketball player from Serres, who is a 2.o4 m tall power forward.
“The emotions were intense and vivid” he said. Despite the fact that he was in pain, he stayed emotionless because he knew that his family and friends were watching him. After the game, he could not contain his anger, but ultimately this did not keep him back. He, for sure, missed the intensity of the games, the joyful feelings of victory, and the sense of belonging with his team, but he thought that the best was yet to come. He felt nostalgic about the feeling after practice when his body and mind were free, but by changing his lifestyle according to his recovery plan, he immediately felt better. He got used to this new reality and had to see the light in the cracks of negativity. “It was hard to stay optimistic in the beginning” he highlighted. One time, Kostas decided to watch the game in which he was injured. As the moment of his accident approached, he immediately turned off his TV. When I asked him why he had this reaction, he implied “I could not watch this happen again!” From his point of view, recovery requires a lot of patience, perseverance, and planning but eventually, it is nothing to be miserable about. “Bad things happen, we move on”, Kostas stated.
Taking into serious consideration, this interview, my personal experience, and information I found after thorough research, I have discovered seven psychological ways an injured athlete can feel better while recovering.
Set realistic and appropriate goals
Goals give a starting point and a destination to reach. By identifying your goals and aiming for a target, you will create a map for success. SMART is an acronym that stands for Specific, Measurable, Attainable, Relevant, and Timely. I have also used it before and found it extremely helpful.
Specific: Define the goal as much as possible.
- Who, what, where, when, why?
Measurable: Track your progress and measure the outcome to stay motivated.
- How will I know when it is accomplished? Which steps do you need to take to accomplish it? The process?
Attainable: Set an achievable goal.
- Is the goal reasonable enough to be achieved? What resources do I need to achieve it?
Relevant: The goal matters to me.
- Is the goal worthwhile and realistic? Is this the right time?
Timely: Define the time frame to keep accountable.
- What can I do in six months from now? What can I do today?
Be Optimistic
Remember, it will not always be that bad. No matter how tired, anxious, drained you are, always remember that you will get better. It may take some time, but it will be worth it. Visualize a healthy you, going back to playing your favorite sport again.
Take control
You may feel powerless and helpless, but there are still many things that can help you feel productive and keep you in the right frame of mind. You can always make conscious choices and occupy your time with other hobbies and passions. No one wants to be injured, but take some time to think about what has it allowed you to do you weren’t able to do before? Such as get a break from work, read a good book, catch up on a show, or watch movies you have been meaning to watch.
Stay Social
Keep up with your social calendar as much as possible. By talking to beloved ones and friends, spending time with positive people, you will soon realize that they are there for you and they can easily distract you from disheartening feelings.
Try to relax
Go easy on yourself, to rejuvenate yourself, restore some energy, and control stress. It is important not to push yourself, as it may lead to further injury. Note that healing and resting are their own kind of productivity.
Keep a reflective journal
Keep a record of everything you do, regarding your goal setting. This will not only help you keep track of your process, but it will also prove exceptionally useful when the time comes to reflect and write down to improve, which things you did wrong and which right.
Learn about the injury
Gathering information about the injury, the treatment, and the duration may relieve you from stress and anxiety issues.
References
- Herring, Stanley Herring, et al. “PSYCHOLOGICAL ISSUES RELATED TO INJURY IN ATHLETES AND THE TEAM PHYSICIAN.” PSYCHOLOGICAL ISSUES RELATED TO INJURY IN ATHLETES AND THE TEAM PHYSICIAN: A CONSENSUS STATEMENT , www.sportsmed.org/AOSSMIMIS/members/downloads/education/ConsensusStatements/PsychologicalIssues.pdf.
- Putukian, Margot. “Mind, Body and Sport: How Being Injured Affects Mental Health.” NCAA.org – The Official Site of the NCAA, 11 July 2017, http://www.ncaa.org/sport-science-institute/mind-body-and-sport-how-being-injured-affects-mental-health
- Smith, Lydia. “How a Sports Injury Can Affect Your Mental Health.” Patient.info, 23 Sept. 2019, https://patient.info/news-and-features/how-a-sports-injury-can-affect-your-mental-health
- Quinn, Elizabeth. “7 Ways to Cope With the Emotional Stress of an Injury.” Edited by Michael Lau, Verywell Fit, 17 Mar. 2020, www.verywellfit.com/the-emotional-stress-of-a-sports-injury-3120689
- Muska, Scott. “What a Physical Injury Taught Me About My Mental Health.” NBCNews.com, NBCUniversal News Group, 23 Oct. 2017, www.nbcnews.com/better/health/what-physical-injury-taught-me-about-my-mental-health-ncna811166
- “Coping with Season-Ending Injury | Athletes Connected.” YouTube, YouTube, 2 Nov. 2017, www.youtube.com/watch?v=YQD50SUIe7k.
Contact : 20171028@student.anatolia.edu.gr
Ο ΣΑΑΚ αποχαιρετά με οδύνη τους Αναστάσιο και Μαίρη Κεχαγιά
Με βαθύτατη θλίψη ο ΣΑΑΚ αποχαιρετά τον Αναστάσιο και την Μαίρη Κεχαγιά που «έφυγαν» πρόσφατα, ενωμένοι στο μεγάλο ταξίδι, αγαπημένοι όπως ήταν και στη ζωή.
Θεολόγος καθηγητής, ο Αναστάσιος Κεχαγιάς διετέλεσε επί σειρά ετών Λυκειάρχης του Λυκείου Αρρένων και στη συνέχεια του Β’ Λυκείου καθώς επίσης και Διευθυντής του Οικοτροφείου Αρρένων του Σχολείου μας. Η Μαίρη Κεχαγιά ήταν αντίστοιχα για χρόνια η Διευθύντρια του Οικοτροφείου Θηλέων.
Αμφότεροι χάρισαν απλόχερα αγάπη σε εκατοντάδες παιδιά, ιδιαίτερα δε για την οικογένεια του Οικοτροφείου υπήρξαν «δεύτεροι» γονείς. Η σοβαρότητα και η υπευθυνότητά τους συμβάδιζε πάντοτε με την αγάπη και την διακριτική τρυφερότητα. Οι απόφοιτοι και οι απόφοιτες του Κολλεγίου Ανατόλια δεν θα σας ξεχάσουμε ποτέ…
e-book club SAAK
Επανεκκίνηση της Λέσχης Ανάγνωσης του ΣΑΑΚ διαδικτυακά!
Ο ΣΑΑΚ και η Λέσχη Ανάγνωσης ανταποκρινόμενοι στις ανάγκες της εποχής λόγω πανδημίας, ξεκίνησε τη λειτουργία της Λέσχης του μέσω της πλατφόρμας zoom.
Η Λέσχη Ανάγνωσης είναι μια από τις πιο δυναμικές και συνεχιζόμενες δράσεις του Συλλόγου, εδώ και 14 χρόνια, με 35 και πλέον μέλη και πάνω από 90 βιβλία να έχουν διαβαστεί και συζητηθεί μέχρι σήμερα, ενώ 15 συγγραφείς έχουν συμμετάσχει δια ζώσης στις συναντήσεις της στο Morley.
Οι τωρινές ανάγκες των καιρών και η συνεχόμενη ζήτηση των μελών για εξ αποστάσεως συνέχιση της Λέσχης, βρήκαν την άμεση ανταπόκριση του Συλλόγου. Η πρώτη διερευνητική συνάντηση ήδη πραγματοποιήθηκε με μεγάλη συμμετοχή και ορίστηκε η επόμενη για τις 27/12/2020, με 2 βιβλία για συζήτηση: 1) «Η απατηλή ζωή των ενηλίκων» της Έλενας Φερράντε, 2) «Οι χυδαίες ορχιδέες» της Έλενας Μαρούτσου.
Φίλοι του βιβλίου, όπου κι αν βρίσκεστε, αν ενδιαφέρεστε να συμμετέχετε σε αυτή τη νέα μορφή της Λέσχης μας, μπορείτε να δηλώστε συμμετοχή στέλνοντας μέιλ με το όνομα σας και το τηλέφωνό σας :
Υπάρχουν λίγες διαθέσιμες θέσεις ακόμη!
Η Υπέρβαση
Από την Ελένη Σαραντινού ‘87
Master Coach – NLP & Leadership Trainer
Ανακατωσούρα, πόνος, στεναχώρια, απώλειες ζωής. Πώς να μην μας αγγίξουν όλους τα γεγονότα αυτής της χρονιάς, πώς να μη μπούμε στη θέση του καθενός που υπέφερε και πλήγηκε από την πανδημία φέτος; Και πώς να μην υπάρχει φόβος και αγωνία για κάτι τόσο άγνωστο και απρόβλεπτο;
Το 2020 έφερε μαζί του μία απειλή κοινή και αόρατη. Δεν υπάρχει όπλο, κλέφτης να τρέξεις μακριά του. Ο ιός μπορεί να είναι παντού και η αίσθηση έλλειψης ελέγχου και προστασίας μοιάζει αφόρητη.
Απο την άλλη, γνωρίζουμε καλά ότι τα πάντα μπορούν να ανατραπούν οποιαδήποτε στιγμή και ο απόλυτος έλεγχος στη ζωή δεν υφίσταται. Άνθρωποι γεννιούνται και πεθαίνουν κάθε μέρα, οι ζωές μας αλλάζουν σε δευτερόλεπτα, τις πιο πολλές φορές εκεί που δεν το περιμένουμε. Όλοι μας θυμώνουμε κάποιες φορές όταν τα πράγματα δε πηγαίνουν όπως τα θέλουμε… και από την άλλη ξέρουμε καλά πως είναι ότι πιο φυσιολογικό. Έτσι είναι η ζωή με τους κύκλους της. Η γη γυρνάει και οι πλανήτες συνεχίζουν την πορεία τους… και να νομίζουμε εμείς ότι κάπου έγινε λάθος ή να αρχίζουμε τις κατηγόριες δεξιά και αριστερά… αξίζει σίγουρα πρώτα ένας αυτοστοχασμός.
Είναι ο ιός απλά ένα άκρως ατυχές γεγονός ή κρύβει σημαντικό μήνυμα της φύσης; Ό,τι και να πιστεύουμε, γινόμαστε πιο δυνατοί όταν εστιάσουμε στην αποδοχή της πραγματικότητας. Δεν είναι η κάθε αναποδιά ένα μάθημα να αλλάξουμε και πάλι κάτι στη σκέψη και συμπεριφορά μας και μία ευκαιρία να χτίσουμε περισσότερες «γέφυρες» κατανόησης, συμπαράστασης και σύνδεσης μεταξύ μας;
Αυτή η πανδημία δε θα είναι ούτε η τελευταία ούτε η μεγαλύτερη πρόκληση που θα περάσουμε. Οι αλλαγές όμως στη ζωή μας στο να γίνουμε εμείς «καλύτεροι» και «πιο ευέλικτοι» θα παίξουν καταλυτικό ρόλο στο μέλλον μας. Είναι μια ωραία ώρα για αναθεώρηση των πραγμάτων, για αλλαγές.
Μπορούμε να φροντίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας; Το ανοσοποιητικό μας και το ψυχολογικό μας; Να βελτιώσουμε τη σχέση μας με τον εαυτό μας και να επενδύσουμε σε χρόνο και ενέργεια για υψηλότερη αυτοεκτίμηση και συναισθηματική νουμοσύνη;
Μπορούμε να έρθουμε πιο κοντά σε αυτούς που αγαπάμε; Να τους δώσουμε ποιοτικό χρόνο, να είμαστε πιο παρόντες στη δική μας ζωή και στη δική τους; Να οργανώσουμε πιο επικοδομητικά τη ρουτίνα μας και να σταθούμε λιγάκι παραπάνω σε τρόπους συνεισφοράς; Πώς μπορώ να βοηθήσω το σώμα μου και πώς μπορώ να προσφέρω παραπάνω στους άλλους;
Μπορούμε να σταματήσουμε να τρέχουμε και να σταθούμε λιγάκι να αναλογιστούμε τι πραγματικά θέλουμε; Να ξεκουραστούμε απο τη συνεχή βιασύνη; Να στρέψουμε την προσοχή μας στα σημαντικά για εμάς; Να βρούμε το κουράγιο μας και να αναπτύξουμε κι άλλο την ενσυναίσθηση, την εγκράτεια; Να τολμήσουμε να οραματιστούμε μια πιο όμορφη πραγματικότητα απο την τωρινή; Να συμβάλλουμε με όποιο τρόπο μπορούμε στην πρόοδο της κοινότητάς μας και στην προστασία του οξυγόνου που αναπνέουμε;
Αυτές οι ευκαιρίες είναι ακόμα εδώ και, αν κάτι μπορούμε να κάνουμε, είναι να τις αρπάξουμε με δύο χέρια και να αντισταθούμε στον πανικό και την απελπισία. Οι πράξεις μας, όχι η απραξία, η απόγνωση και η αναβλητικότητα, θα είναι αυτές που θα κάνουν τη διαφορά και θα μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε και αυτή την δοκιμασία.
Ο ιός θα περάσει. Πώς θα μας βρεί όμως την επόμενη μέρα; Ηττημένους και αποδυναμωμένους ή έχοντας κάνει την υπέρβαση, έχοντας δείξει ψυχικό σθένος και ενότητα; H επιλογή είναι δική μας. Αποτελέσματα ή δικαιολογίες; ‘Οταν έχουμε αποτελέσματα, δεν υπάρχει χώρος για δικαιολογίες, αυτά τα δύο σπάνια συνυπάρχουν.
Είμαστε σήμερα σε ένα ακόμα σταυροδρόμι και γράφουμε και πάλι ιστορία. Aν κάνουμε τα ίδια, θα έχουμε… μία από τα ίδια. Όταν κάνουμε το άβολο, όμως, πιο βολικό, θα αναστηθούμε, θα θεραπευτούμε όχι μόνο σωματικά αλλά και συναισθηματικά, πνευματικά και κοινωνικά. Θα ξεφύγουμε απο αλυσίδες που μας κρατάν κολλημένους στο κατεστημένο του μυαλού μας.
Οι περιστάσεις φωνάζουν για καινοτομίες, για άλλες καινούριες συμπεριφορές. Ας υποσχεθούμε ότι θα «ψηλώσουμε» όσο χρειάζεται και παραπάνω –η καλύτερη απάντηση στο σκοτάδι είναι το φώς!
Παρουσίαση του βιβλίου «Γεφυρώνοντας Πολιτισμούς με την Εκπαίδευση Το Κολλέγιο Ανατόλια στην Τουρκία και στην Ελλάδα»
Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκη
Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2020, 18:00- 19:00
Παρουσίαση του βιβλίου
«Γεφυρώνοντας Πολιτισμούς με την Εκπαίδευση Το Κολλέγιο Ανατόλια στην Τουρκία και στην Ελλάδα»
του William McGrew
Στο πλαίσιο της 17ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης το Κολλέγιο Ανατόλια και οι εκδόσεις Καπόν παρουσιάζουν την έκδοση «Γεφυρώνοντας Πολιτισμούς με την Εκπαίδευση: Το Κολλέγιο Ανατόλια στην Τουρκία και την Ελλάδα» του William McGrew. Η εκδήλωση θα μεταδοθεί διαδικτυακά μέσω του ιστότοπου της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης (thessalonikibookfair.gr) την Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2020, από τις 18:00 έως τις 19:00.
Η έκδοση παρακολουθεί και καταγράφει την περιπετειώδη διαδρομή του μη κερδοσκοπικού εκπαιδευτικού ιδρύματος με βασικούς σταθμούς τη Βοστόνη, όπου βρίσκονται οι απαρχές του Κολλεγίου Ανατόλια, τη Μερζιφούντα του Πόντου όπου πρωτολειτούργησε το ίδρυμα το 1886 και τη Θεσσαλονίκη, όπου εγκαταστάθηκε το 1924. Ο συγγραφέας, ιστορικός και πρώην Πρόεδρος του Κολλεγίου Ανατόλια William McGrew αξιοποίησε σπάνια ιστορικά ντοκουμέντα αρχείων που φυλάσσονταν μέχρι σήμερα στο Πανεπιστήμιο του Harvard, και συγκινητικές προσωπικές ιστορίες μαθητών και δασκάλων με όραμα, για να περιγράψει μία εκπαιδευτική πρωτοβουλία που λειτούργησε ως γέφυρα ανάμεσα σε διαφορετικούς πολιτισμούς και πολλές φορές βρέθηκε στη δίνη της Ιστορίας.
Ταυτόχρονα, η έκδοση «συνομιλεί» με την υπάρχουσα επιστημονική βιβλιογραφία, καθώς εμπλουτίζει τις πηγές σχετικά με το κίνημα των Αμερικανών ιεραποστόλων, τη Γενοκτονία των Αρμενίων, την ελληνοτουρκική σύγκρουση, τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους και την ιστοριογραφία της Θεσσαλονίκης.
Το βιβλίο κυκλοφόρησε πρώτα στην αγγλική γλώσσα το 2015 (εκδ. Rowman & Littlefield) με τίτλο Educating Across Cultures: Anatolia College in Turkey and Greece και πρόσφατα εκδόθηκε στα ελληνικά από το Κολλέγιο Ανατόλια σε συνεργασία με τις Εκδόσεις Καπόν, σε μετάφραση Ανδρέα Κράουζε και επιμέλεια Χρήστου Πλούσιου.
Οι ομιλητές κατά σειρά θα είναι:
- Δρ Πάνος Βλάχος, Πρόεδρος Κολλεγίου Ανατόλια
- Ραχήλ Μισδραχή-Καπόν, εκδότρια «Εκδόσεις Καπόν»
- Χρήστος Πλούσιος, επιμελητής της έκδοσης, φιλόλογος
- Ελπίδα Βόγλη, αναπληρώτρια Καθηγήτρια Νεότερης και Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
- Δήμος Αρχοντίδης, απόφοιτος και Έφορος Κολλεγίου Ανατόλια
- Εύη Τραμαντζά, Διευθύντρια Βιβλιοθηκών και Αρχείων Κολλεγίου Ανατόλια
- Αιμιλία Ζουμπουλίδου, Πρόεδρος Συλλόγου Αποφοίτων Αμερικανικού Κολλεγίου Ανατόλια
Ο συγγραφέας William McGrew θα κάνει μια σύντομη παρέμβαση.
Τη συζήτηση συντονίζει η Όλγα Τσαντήλα, Media Relations Officer του Κολλεγίου Ανατόλια
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο William McGrew διετέλεσε Πρόεδρος του Κολλεγίου Ανατόλια από το 1974 μέχρι το 1999 και εν συνεχεία ανέλαβε την προεδρία της Αμερικάνικης Γεωργικής Σχολής (2005- 2009). Προηγουμένως είχε διατελέσει μέλος του Διπλωματικού Σώματος των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Τουρκία και Κύπρο. Ο κ. McGrew είναι κάτοχος διδακτορικού στην Ελληνική και Σύγχρονη Ευρωπαϊκή Ιστορία. Το προηγούμενο βιβλίο του αφορούσε το νεοελληνικό κράτος και είχε τίτλο «Land and Revolution in Modern Greece, 1800–1881».
Η παρουσίαση θα μεταδοθεί ζωντανά την Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2020, 18:00 – 19:00 στο link: https://www.thessalonikibookfair.gr/event/gefyronontas-politismoys-me-tin-ekpaideysi-to-kollegio-anatolia-stin-toyrkia-kai-tin-ellada-toy-william-mcgrew/
ΔΕΝ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ!
Εμείς, οι απόφοιτοι, ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ…
Στη δύσκολη συγκυρία που βιώνουμε, με τα σχολεία κλειστά και την τιτάνια προσπάθεια της τηλεκπαίδευσης σε λειτουργία, οι απόφοιτοι του ΑΝΑΤΟΛΙΑ, συνδεμένοι στον συνεκτικό ιστό που παραμένει ενεργός στην καρδιά μας σε όποιο μέρος της γης και να βρισκόμαστε, θυμόμαστε ο καθένας μας τις ξεχωριστές στιγμές που ζήσαμε στο Σχολείο μας και αποτυπώνουμε τις αναμνήσεις μας με συνδετικό κρίκο τον Σύλλογο Αποφοίτων του Αμερικανικού Κολλεγίου Ανατόλια.Συνδεθείτε κι εσείς στην αλυσίδα των αποφοίτων του Ανατόλια! Στείλτε μας (saak@saak.gr) τις πιο ζωηρές αναμνήσεις από τα μαθητικά σας χρόνια, γράψτε το έτος αποφοίτησης και την ιδιότητά σας και επισυνάψτε μια φωτογραφία σας.
Δημήτρης Πανδούλας ‘61
Πειραματικός Φυσικός Υψηλών Ενεργειών
Πρώτα από όλα θυμάμαι τους συμμαθητές μου και κάποιους από τους καθηγητές μου. Η αδελφική φιλία που σχηματίσαμε με άλλους έξι συμμαθητές μου -εκ των οποίων ο ένας, δυστυχώς, δεν είναι στη ζωή- είναι από τα πιο σημαντικά στοιχεία της ζωής μου. Μπορεί να ζούμε σε διαφορετικά μέρη του κόσμου και να μη συναντιόμαστε συχνά, αλλά πάντα νιώθουμε ότι καθένας μας είναι εκεί για τους υπόλοιπους. Αυτό είναι πράγματι ένα δώρο ζωής. Είμασταν μια τάξη ιδιαίτερα συνδεδεμένη, συμμαθητές και συμμαθήτριες, και συναντιόμαστε συχνά στα reunion αλλά και σε άλλες, αυθόρμητες, συναντήσεις.
Κάποιοι καθηγητές είχαν σημαντικό ρόλο στη ζωή μου, όχι μόνο για τη διδασκαλία τους αλλά και για τις αξίες της αξιοπρέπειας και ακεραιότητας που μας μετέδωσαν. Θυμάμαι τον ιστορικό και φιλόλογο Νίκο Παπαχατζή, του οποίου ακόμη κρατώ τις σημειώσεις για τα βυζαντινά μνημεία, τον μαθηματικό Λάμπρο Παπαδημητρίου, που με προετοίμασε άρτια για τις σπουδές μου και τον βιολόγο Bill Sanford, ο οποίος παρέδιδε διαλέξεις υψηλού επιπέδου και με βοήθησε πολύ στην αίτησή μου για το Princeton.
Το Ανατόλια μου πρόσφερε σίγουρα μια ολοκληρωμένη μόρφωση αλλά, κυρίως, έθεσε τα θεμέλια για ανεξάρτητη και αναλυτική σκέψη. Στις φυσικές επιστήμες είχαμε από τότε την «πολυτέλεια» των εργαστηρίων, κάτι ανήκουστο για την εποχή εκείνη. Τα clubs μάς έδιναν την ευκαιρία να ανακαλύψουμε τα ενδιαφέροντά μας αλλά και να συνεργασθούμε με μαθητές άλλων τάξεων (και με τα κορίτσια, που τότε ήταν χωριστά, στην άλλη πλευρά του campus). Και, τέλος, οι αθλητικές δραστηριότητες (μπάσκετ, βόλεϊ ποδόσφαιρο, στίβος) τότε ήταν υπόθεση όλου του σχολείου, όχι μόνο για τους αθλητές αλλά και για τους υπόλοιπους μαθητές, που υποστήριζαν με θέρμη τις ομάδες τους. Πιστεύω ότι όχι μόνο λάβαμε την καλύτερη προετοιμασία για το μέλλον μας αλλά, ταυτόχρονα, περάσαμε και πάρα πολύ ωραία στα μαθητικά μας χρόνια στο Ανατόλια…
Άννα Δαμάσκου ‘96
Πρόεδρος της «Διεθνούς Διαφάνειας Ελλάδας»
Το Ανατόλια, ένα περιβάλλον αξιοκρατίας, μετάδοσης υψηλών αξιών και ιδανικών και διάπλασης πολύπλευρων προσωπικοτήτων. Αυτά βέβαια τα συνειδητοποιείς πολλά χρόνια μετά…
Ήδη όμως από τα πρώτα χρόνια μετά την αποφοίτησή σου από το Λύκειο του Κολλεγίου, έχεις συνειδητοποιήσει ότι η έκθεσή σου στις αναρίθμητες και ποικίλες δραστηριότητες των clubs του σχολείου έχει καθορίσει την επαγγελματική επιλογή σου, έχεις συνειδητοποιήσει την αξία του να μην χρειάζεται να ανοίξεις ούτε μια φορά το αγγλοελληνικό λεξικό κατά την διάρκεια των πολυετών σπουδών σου στην Μ. Βρετανία, έχεις επιβεβαιώσει κατ’ επανάληψη το βίωμα των χρόνων του Κολλεγίου ότι οι πιο επιτυχημένοι από τους ανθρώπους που έχεις γνωρίσει είναι συνάμα και οι πιο ταπεινοί και σου έχει ξεφύγει ένα πνιχτό ή και ηχηρό δάκρυ κάθε φορά που η ανερυθρίαστη αυτο-γελοιοποίησή σου ενώπιον των πάλαι ποτέ συμμαθητών σού θυμίζει ότι τούτοι είναι νυν και αεί…
Ελπίδα Ρουκά ‘95
Διπλωμάτης ΟΗΕ
Θυμάμαι τις προσωπικότητες των καθηγητών μου, ιδιαίτερα κάποιων φιλολόγων και μαθηματικών, τις ιδέες και τις αρχές που μου ενστάλαξαν. Μου διεύρυναν τους ορίζοντες και με άφησαν να πετάξω. Και μπορεί τότε να μην εκτιμούσα την πειθαρχία, σήμερα όμως τους ευχαριστώ. Θυμάμαι ακόμη τις παρέες, τις συζητήσεις και τα φλερτ μας στο κυλικείο. Θα αναφερθώ ιδιαίτερα στον Christopher Bakken και το μάθημα αγγλικής φιλολογίας, που, εκτός των πολλών που μου προσέφερε, όπως τη συγγραφική τάση, με εισήγαγε στο Columbia College. Και τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία…
Χλοή Κουτσουμπέλη ‘80
Ποιήτρια
Ήμουν από αυτούς τους μαθητές που εκμεταλλεύτηκα στο έπακρο όλα τα εφόδια που μου έδινε το σχολείο. Ήμουν στο Debate Club και αυτό διεύρυνε και τελειοποίησε και την γνώση της Αγγλικής γλώσσας, αλλά με βοήθησε πάρα πολύ και στην υπόλοιπη ζωή μου, στο να τολμώ να εκτίθεμαι και να μιλώ δημόσια. Παράλληλα είχα την τύχη να έχω εξαιρετικούς καθηγητές και καθηγήτριες τόσο στα Αγγλικά όσο και στα Ελληνικά που μου άνοιξαν ορίζοντες σκέψης και γνώσης.
Μάξιμος Καλτσίδης ‘95
Επιχειρηματίας
Το σχολείο μας είχε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς μου. Από τα σχολικά χρόνια θυμάμαι τους καθηγητές μου, το χαμόγελό τους… Με μερικούς έχουμε ακόμη επαφή, αγαπημένοι άνθρωποι για μια ζωή. Κι ακόμη, τα μεγάλα διαλείμματα που χανόμασταν στα δασάκια του σχολείου, που τότε φάνταζαν τεράστια, την περιβαλλοντική εκπαίδευση στη λίμνη Κερκίνη, την ανάβαση στον Όλυμπο που ήταν καταλυτική για εμένα. Σκέφτηκα, όταν με το σχολείο σου ανεβαίνεις στο Μύτικα, είναι σαν να σου λένε… σου μάθαμε τα πάντα, μαθηματικά, φυσική, χημεία. Σε ανεβάσαμε και στην υψηλότερη κορυφή της χώρας… Η ζωή είναι μπροστά σου, εμείς κάναμε ό,τι καλύτερο για εσένα…